Şerif Erol

11 Eylül'den sonra dünyanın gördüğü en büyük terör olayı Endonezya'nın Bali adasında oldu.

Şiddetin şiddeti doğuracağı ve şiddetin günümüzde aldığı biçimden kimsenin muaf olmadığı uzun zamandır konuşuluyordu; biz bir defa daha söyleyelim.

SAVAŞA HAYIR! diye bağırıyor insanlar. Seattle'da, 12-30 bin arasında değişen sayıda insan yürümüş ellerinde mumlarla. Katılanlar arasında hemen her din ve ırktan insanın yer aldığı belirtiliyor. Keza, Broadway'de de bir 3 bin kişi...

Dünyanın dünyanın en büyük demokratik topluluğu, en büyük pazarı, dünyanın en büyük barış bölgesi... Demokrasi, refah ve barış.

Şaşıracaksınız ama, bugünkü tefrikamızın ana konusu savaş...

"Her türlü inkâr, aldatma ve ertelemenin sonu geldi... Kitle imha silahlarına müptelâ olan cani diktatörü durdurmak gerek... Barış adına, bu canavarı silâhsızlandıracak bir koalisyona önderlik edeceğiz...

Son günlerde, eski özgürlük rüzgârından çok bir serbestlik meltemine benzer bir esintiyle yelkenlerini şişirir gibi olan savaş karşıtları, gitgide daha yüksek sesle konuşuyorlar.

Aralık ayındaki görüşmelerde Türkiye'nin AB üyelik sürecinde bir takvim alıp alamayacağı konusu hararetle tartışılır ve Verheugen'ın bütün demeçleri olumlu bir sonuç çıkarmak adına didik didik edilirken İstanbul Üniversitesi açıldı. Bu iyi bir şey elbette.

İşgal altındaki topraklarda Cenin'de 45 yaşındaki Filistinli Ahmet Istaiteh İsrail askerlerinin kurşunlarıyla öldürüldü, Vadi Gazze kasabasında bir ev İsrail buldozerleriyle yerle bir edildi, 6 Filistinli tutuklandı...

TBMM Genel Kurulu'nda bir oturum yapıldı. 170'e karşı 191 oyla Meclis'in tatile girmesi kararı alındı. Böylece, daha önce alınmış olan "3 Kasım'da erken seçime gitme kararı" da dolaylı olarak "onaylanmış" oldu.

ABD ile onun kankası Britanya'nın "İşçi" Partisi yönetiminin uluslararası hukuk ve evrensel adalet ilkelerini çiğneyerek Irak'ı yerlebir etme planları hızla ilerliyor.

Londra, Washington, Selanik, Sydney, Madrid... Hafta sonunda, kendini dünya vatandaşı hisseden, vicdan sahibi bireyler sokaklara döküldüler ve hepbir ağızdan bağırdılar: Savaşa hayır!

Bush daha geçen gün Birleşmiş Milletler'in, affedersiniz, 'ölmüş eşek' muamelesi gördüğünü ve Saddam'ın bu müstesna cemiyetin haline karınlarını tuta tuta güldüklerini söylüyordu.

Blair'in Saddam'ın korkunçluğu konusundaki raporu kendi Parlamentosu'na sunarkenki konuşması olağanüstü "parlak", raporun içeriği ise hayal kırıcı bulunmuş. Bush, Blair'in hem konuşmasını, hem raporunu çok beğenmiş oysa.

Kuzey Kutbu'nda delikler açılmasını öneren mezkur yasa tasarısını karara bağlamak için Cumhuriyetçiler'den yeni hamleler geliyormuş.

Ortadoğu'da Arafat, birkaç ay öncekinden daha da berbat durumda, Ramallah'daki kararg – pardon ofis yıkıntısı içinde 2,5 odaya sıkıştırılmış oturuyor – mu yoksa yarı ayakta duruyor mu, orası da belli değil.

"Toprak benim ağırlığım altında yıkıldı, üstüme geldi. Bir daha baktığım zaman çok hafif, incecik bir toprak örtüsünün altında sayısız organ ve yüz gözüme ilişti, büyük bir taş sandığım şey bir mide idi. Bir adamın kafasını, bir kadının çıplak memesini, bir çocuğun ayağını görebiliyordum.

...

Güneşin altında yeni birşey yok: Irak'ın "gelin denetleyeyin, bizde silâh yok," şeklindeki mektubu Amerika Birleşik Devletleri yönetimini kızdırdı. Özellikle Savunma Bakanı Rumsfeld'in iyice sinirlendiği anlaşılıyor.

16 Eylül 2002, korkunç bir olayın 20.

Gerek Suudi Arabistan, gerek Fransa savaş aleyhtarlığı konusundaki bir süredir yumuşamakta olan tavırlarını daha da yumuşatınca, Saddam kalenin önünü açmaya karar verdi. Şimdi, bu ani hamlenin ertesi gününde, doğrusunu isterseniz kimse savaş ihtimalinin sona erdiğinden bahsetmiyor.

İtiraf etmek gerekirse tefrikacılarınız, kendi ülkeleri de dahil insanlık camiasının menfi kanadına değil, ABD'ye ve Britanya'ya hak veriyorlar. Evet, bu kocaman bir oyun! Onbinlerce sivilin hayatına malolabilecek çok ölümcül bir oyun tabii, ama gene de oyun işte.

İnsanlığa büyük müjde! İnsanlığın dünyayı ve kendisini mahvetmesine yol açacağı artık bilimsel olarak da ispatlanan küresel iklim değişikliği ve küresel ısınma sorunu birdenbire çözülme yoluna girmiş.

Bir bakıyorsunuz, en fazla serçe parmağınız kadar cesameti varmış gibi görünen bir ademoğlu, pıt pıt pıt yürüyor kürsüye ve diyor ki, "Amerika Birleşik Devletleri'nin Irak halkıyla bir sorunu yoktur." Dürbünün tersinden bakmaktan dürbünün düzünden bakmaya şıp diye geçiveriyoruz.

İnsanlık camiası olarak hepimiz dişleri kenetledik; dünyanın tek güçlü devleti Amerika Birleşik Devletleri'nin güçlü Başkanı'nın 11 Eylül'den insanlık camiasına hitaben yapacağı tarihî konuşmaya kilitlendik.

Geçen sene bugün, New York'ta, sabah herkes işinin başına yerleşmişken iki yolcu uçağı Dünya Ticaret Merkezi'nin önce kuzey, sonra da güney kulesine saplandılar. Bir süre sonra bir başka yolcu uçağı da Washington'daki Savunma Bakanlığı'nın Pentagon olarak bilinen binasına çarptı.

Duyduk duymadık demeyin dostlar: Savaşın eli kulağında. Neredeyse bir yıldan beri bıkmadan usanmadan tekrarladığımız bu sonbahar kaosunun başlangıç tarihini henüz revize etmemiz (yani öne almamız) için bir sebep göremiyoruz.

Savaş!

30 Ağustos Zafer Bayramı sebebiyle de olabilir, bitmeye yüz tutmuş bir yaz mevsiminin son demlerinin hareketsizliği de olabilir, hangi sebeple bilinmez, ama Türkiye gündeminde bir ağırlık, bir durgunluk var doğrusunu isterseniz.