Yıldırım Türker

Kardeşimi vurdular. Değerli bir hayata, uzaktan da olsa tanık olması insana olağanüstü heyecan veren bir hayat serüvenine hoyrat bir nokta koydular. Meğer Türkiye'yi vurmuşlar. Türkiye'nin imgesini yaralamakmış amaç.

Tarihin mehterli tarihçilere, saray vakanüvislerine bırakılamayacak kadar ciddi bir alan olduğunu bir kere daha hatırlayalım

Kurbanların bir çırpıda örgütleniverdiğinde, bir zamanlar kendisine reva görülen zulmü bayrak edip zalim kesilivermesinin örnekleriyle dolu dünya tarihi

Çevrecilik kavramıyla tanışmamız, 12 Eylül'ü takip eden zehirli günlere rastlar. 'Çevreci-Yeşil' diye adlandırılmak, meydanı boş bulan tuzukuru küçük burvuja vatandaşlarının bir varoluş biçimi olarak görülürdü kimi canı yananlarca.

Mehmet Ağar, sükunetini kaybetmeden, kıstırılmışlığından bildiğimiz nobranlığa, kabadayılığa sığınmadan kimi doğruları dile getirdi. Bu memlekette onun söylediklerini dile getiren çok insan var. Üstelik birçoğu şu ya da bu şekilde beyefendinin menzilinde az çekmemiştir.

Edebiyat, aklın özgürleşmesi üstüne kurar varoluşunu. Kendine yarattığı sonsuz özgürlük alanından doğru bakar, okur hayatı. Dünyayı dile tercüme ederken ufku siyasi sınırlarla belirlenmez. Edebiyat, doğası icabı, özgürlükçüdür. Tabularla zehirlenmeye direnir.

Görünen ile ima edilen arasında derin bir çatlak var. Kodlamalar, adlandırmalar, tanımlar bir tuhaf. Evdeki hesap çarşıya uymuyor. Hadler hudutlar birbirine karışmış. Karanlıkta yapılmış makyajlar sırıtıyor.

Günümüz dünyasında insan hakları ihlallerinin giderilmesinin en önemli ve etkili araçları, insan hakları ihlallerini önlemeye ve ihlalcileri cezalandırmaya yönelik küresel, tekil devletlerin güdümünde olmayan, adil ve herkes tarafından kabul gören bir hukuk düzeni kuracak kurum ve kuruluşlardır.

Yalanın müstehcen loşluğunu ciddiye almayan, haydi yine tekrar edelim, tekamül etmemiş bir toplumsal kültürün bendeleriyiz. Yalana tahammülümüz sonsuz. Yalanla yaşıyoruz.

Gazeteciliği gönüllü devlet müsteşarlığı zannedenler, gazeteci her anketin kötü, güvenilmez adamı çıktığında biraz olsun kendilerini ve mesleklerine olan borcu sorgulamak zorunda

Memleketimizde son yıllarda siyasetin yoğunluklu olarak mahkeme önleri ve cenazelerde söz aldığını görüyoruz. Buradan çıkarmamız gereken sonuç pek iç açıcı değil.

Şimdi devletin o gönüllü müsteşarları, hobici savaş stratejistleri, menfaat muhasebecileri neredeyse 'Ordular! İlk hedefiniz Lübnan! İleri!' diye haykırıyor

Başkan Kara, fotoğraflardan birinde, stil gözlüğü ve vücudunun en afili parçası gibi tuttuğu Kalaşnikofuy'la kahraman pozu verirken 'Pişmanlık pozu' başlığı altına yakıştırılan, çömelmiş pozuydu.

Azınlıkların nostaljinin dantelli çerçevesine oturtulması tarihi üstüne iyi kötü bilgi sahibiyiz.

Türkiye adına konuşmakla memur edilmiş muktedirler, kendi iktidarlarını neredeyse dindar bir dille, göze görünmeyen bir kutsalın, Türkiye söylentisinin ardına gizliyor

Emin Çölaşan'ın dün yayımlanan yazısını kaçırmışsanız, özetlemek zorundayım. Büyük gazetenin şanlı muharriri, 'Kahraman' başlıklı yazısında, geçen yıl yayımlanan anı kitabında yazmış olduğu bir karakteri saygıyla anıyor. Yıldırım Türker

Daire kapanıyor. Dönüp aynı uğursuz noktasında birbirimize korkuyla bakıyoruz. Toplumsal ilerleme hamlemiz, hamdolsun, ham bir hayalmiş. Aynı sessiz, aynı lafı dolandıran, aynı hayatı tarümar edilirken başka yere bakıp farkında değilmiş gibi yapan toplum olarak duruyoruz işte. Yıldırım Türker

Hayatımızın asla güldürmeyen koskoca bir şakaya dönüşmüş olmasına alışmadık mı daha?

Salı günü Radikal'de iki haber alt alta verilmişti. Aynı iki haber bütün gazetelerde alt alta değilse de komşuydu. Radikal'deki ilk başlık: 'Ölen öldü, failler affedildi' idi. "Diyarbakır Cezaevi'nde 10 tutukluyu öldürmekle suçlanan 72 kişi hakkındaki dava 10 yıl sonra bitti.

Ürdün Kraliçesi Raina El-Abdullah'ın Türkiye ziyareti yine yüz kızartıcı bir ağırlama töreniyle tarihe geçti. Tam iki yıl olmuş, yine bir kanlı diktatörün, babasından el almış kanlı canlı diktatör oğlu, eşi ve çocuklarıyla Türkiye'yi ziyaret etmekteydi

Birkaç gündür Mehmet Ali Ağca'nın tahliyesi karşısında çeşitli pozlar vererek duruyoruz. Dünya ayaklarımızın altından çekildi sanki. Evet, doğru. Katil aramızda! Ama zaten hep öyle değil miydi?

Daha önce de Ermeni konferansının durdurulmasında başrol üstlenmiş o avukat, Hrant Dink'i altı ay hapse mahkûm eden mahkemenin kararını savunuyor, Hrant'ı da Türkiye'yi terk etmeye davet ediyordu. O surata dikkatlice bakanlar, özgürleşmeye, insanlaşmaya direnen güçlerin ruh halini açıkça görmüştür.

Bu yazıyı 12 Eylül dönemine tanık olmaya yaşı yetmeyenler okusun isterim. Genç arkadaşlarıma anlatmak istediklerim var. Bugün, lanetli bir yıldönümü. Mutsuzluğumuzun uzun hikâyesine buradan başlayabiliriz.

Şehirlerden eski zaman fısıltılı gizem kurguları çıkarmak sizi ne kadar rahatsız ederse etsin İstanbul karşısında kararlı bir analitik dile yapışmayı sürdüremeyeceksiniz. İstanbul, günün çeşitli saatlerinde verdiği çeşitli pozlarla sizi her seferinde mahcup etmeyi başaracaktır

Dünyanın en büyük gücü, yoksul siyah cesetler üzerinde yükseliyor. Amerikan mitolojisinin çöküşüne tanıklık ediyoruz.

"Evet savaş bitiyor. Amerikan halkı savaşı sorgulamaya başladı çünkü. Cindy, oğlunun ölümünden,binlerce hayatı kurtaracak dili damıttı. Karşısına dikilip Bush'a 'dur' dedi."

Yepyeni bir deri edinmeli. Bambaşka bir renk. Kimse, kendimiz bile ayırt edememeliyiz kendimizi diğer insanlardan. Yepyeni bir nefesle kabarmalı hevesimiz

Tony Blair ve Bob Geldof geçen gün MTV müzik kanalına çıktı. Blair, 24 ülkeden 59 gencin sorularını yanıtladı. Mide bulandırıcı olan, 20 yıl önce anlı şanlı 'Live Aid' konserlerine imza atmış olan 'Sir' unvanlı Bob Geldof'un başbakanla kan kardeş görüntüsü sunan samimiyetiydi. Yıldırım Türker

Irak Dünya Mahkemesi'nin karar toplantısının İstanbul'da düzenlenmesi kimilerini rahatsız etti.

Daha birkaç ay önce Türkleri kadınları recmeden vahşi bir kültürün temsilcileri olarak gösterdiği için kimi kıytırık Amerikan dizilerini resmi ağızlardan ABD yönetimine şikâyet etmemiş miydik?