Sevgili Açık Radyo Ailesi,

Merhaba Sevgili Açık Radyo,

Pek sevgili Ömer Madra, Eraslan Sağlam ve tüm Açık Radyo emekçileri,

Destek haftası programına mektup yazma ritüelimiz 10. seneyi doldurmuş. Her sene önce, daha önceki senelerde yazdığımız mektupları okuyoruz. Bu vesile ile, hayatımızdaki değişimleri, hayallerimizi, kayıpları hatırlamak, bazen hepimizde gülümseme yaratıyor, bazen de yürek burkucu olabiliyor. Bu sene, sanırım herkes gibi, kalbimizin en kırık olduğu yıl, zira son güne kadar keyifli bir mektup yazamadık ama şenlik heyecanını her gün yaşadık.

Sevgili Açık Radyo,

Kendimi nefes nefese kalmış gibi hissediyorum şu anda. Dokuz günlük şenliğin son gününe yetişme telaşı benimki...

Bu yılki şenlik günleri tam da henüz tamamladığımız bir projenin raporlama aşamasına denk gelince bir yandan rapor yazarken, aynı anda sizlere kulak vermek, o coşkunun, heyecanın içinde olmak zorladı. Kimi zaman siz galip geldiniz, çalışmayı bırakarak  sadece dinledim, kimi zaman rapor galip geldi radyonun sesini kıstım.

Merhaba,

Ben bir hekimim, işyeri hekimiyim. Kaç yıldır sizi, RADYOMUZU tanıyorum bilemiyorum. İlk kez Dilek Hepgüler sayesinde miydi? Kim sayesindeydi bilemiyorum. Araba ile giderken rast mı geldim bilemiyorum...

Yaşamım bu zaman içinde çok değişti; ülkemiz de, ülkemizdeki sağlık ortamı da... Dünyamız da...

Fakat, anladım ki AÇIK RADYO nefestir, candır, yoldaştır, can yoldaşıdır, oksijendir; olmadan olmaz, duymadan yaşanmaz.

Ölümsüz Açık Radyo,

Gözlerimi kapıyorum, bütün ihtişamıyla,bir yer küre dönüp duruyor. Derelerini,ırmaklarını,denizlerini,okyanuslarını,ormanlarını,tepesi karlı dağlarını daha nice süslerini takınmış,usul,usul,sessiz.... hiç telaşı,acelesi olmadan...

Hrant Dink yıllar önce Açık Radyo için sığınak demişti. O kadar haklı ki. Ben de yaşadığım evlerden hep sığınak diye bahsederim. Sığınakta hüznün, kederin, çaresizliğin dolaştığı yıllar yaşanıyor. Sığınaktakiler bazen azalır, bazen çoğalır; kimlere sığınak olmadı ki, bazıları ebediyen gitti, bazıları hep sığınakta burada. Açık Radyo hep çalar, söyler, uykusuz gecelerin sabahında radyoyu açınca bugün de yaşıyorum derim. Buralarda elektrik çok sık kesilir; neyse, ilk defa iyi ki cep telefonum var diyorum. Cep telefonundan Açık Radyo dinliyorum.

İnsanlık adına utanç verici ve zor zamanlardan geçiyoruz. Yıkım, savaşlar, çökmüş sağlık sistemleri, içi boşaltılmış eğitim sistemleri, dünyanın gerçek problemleriyle ilgilenmeyen devlet politikaları ve bunlara rağmen yaşamaya çalışan bizler.
 
Programlarıyla bilgisini aktaran bizler.
 
Mektuplarıyla sesini, sözünü paylaşan bizler.
 
Maddi destekleriyle radyomuzun bağımsızlığını koruyan bizler.
 
Bizlerin en büyük derdi bu hayata bir anlam bulmak.
 

Sevgili radyom,

Sevgili Açık Radyo, sayın Ömer Madra, güzel dostlar merhaba,

Açık Radyo'nun yayın hayatındaki 27. yılı ve 19. dinleyici destek günlerinde Açık Radyo'ya duyduğum şükran duygularımı iletmek için Açık Radyo dinleyicisi ve program katılımcısı, program katılımcı ve yapımcı dostu olarak, üçünden doksanına dinleyici ailesi adına yazıyorum.