Merhaba kâinat!..
Dünya ayağa kalkmış vaziyette. Dünya sokaklarında insanlar şiddet ve savaşa umulmadık, beklenmedik, çok ciddi bir diklenme sergilemeye başladılar. Coşkulu, uğultulu kalabalıklar, şarkılar, türküler, şiir ve konuşmalarla 1960’ların ikinci yarısından sonra patlak veren Vietnam dönemi kalkışmasını hatırlatıyorsa da bütün bunlar, iki temel açıdan önemli farklılıkları olduğu da gözden kaçmıyor aslında:
Birincisi, Noam Chomsky’nin BBC’nin Today programına verdiği mülâkatta ("Savaş, Aklın Kaçırılması Olur") önemle altını çizdiği husus: “bu safhada – yani, daha savaşa girilmeden önce – böylesine ezici bir karşı çıkış ne Amerika Birleşik Devletleri ne de Avrupa tarihinde görülmüş değildir. ABD [savaş] planlayıcıları, bugünkü durumun saldırı ve şiddeti yıllar boyu halk muhalefeti olmadan yürütülebildiği 1960’lardaki gibi olmadığının gayet iyi farkındalar. Şimdi halkın bilinci değişmiş durumda.”
İkincisi, çiçek ve aşk çocuklarının başını çektiği bir gençlik hareketi olarak görülen 68’liler protestosu olmaktan dağlar kadar farklı. Ulusal kiliseler birliği’nden ulusal sendikalara, liselilerden dedelere ve ninelere, savaş gazileri ile emekli mareşallerden soyunan kadınlara, işsizlerden Cumhuriyetçi Parti destekçisi işadamlarına kadar inanılmaz genişlikte bir “cephe”yi kapsayan bir hareketle karşı karşıya olduğumuz yadsınamaz. (Kendimize dönüp bir göz atacak olursak, Türkiye Cumhuriyeti tarihinde tüm kesimlerden halkın üzerinde böylesine birleştiği bir başka ortak nokta olduğu görülmemiştir desek, yanılmayız herhalde.)
O kadar farklı ve o kadar büyümeye aday ki bu ‘kalkış’, iktidar odaklarının çizgisinden milim sapmamasıyla meşhur New York Times, başyazısına “Ulusta Bir Kıpırdanış” başlığını atmak zorunda kalmış artık:
“...Bay Bush ve onun savaş kabinesi, bu gösterileri açık bir işaret olarak alsalar akıllılık etmiş olurlar. Hatırı sayılır sayıda Amerikalının 11 Eylül şokundan dolayı yönetimin planlarına selâm durma zorunluğunu artık duymadığının ve Bush’la kabinesinin savaşa doğru marş marş yürüyüşünden ciddi kuşkular duyduğunun açık bir işareti.”
(Chomsky ve NYT alıntılarında vurgular bizim.)
ABD’nin en büyük düşünürlerinden biri ile ABD’nin en büyük gazetelerinden biri: İkisi de “yâ akıl!” diyorlar. ABD halkı ve dünyanın belli başlı bütün ülkelerinde kitleler sokağa dökülmüş, “yâ akıl!” diyorlar.
Tastamam aynı gün ve saatlerde ABD’nin akıllı yöneticileri ve onların aklına ‘takıl’mış Britanya plancıları denizleri kaplayacak ölçüye varan uçak gemilerini, onların içinde gökleri karartacak sayıya varan savaş uçaklarını ve toprağın üstünü örtecek sayıya varabilecek askerlerini dalga dalga bölgeye gönderiyorlar. Bölgeye, savaşa, yakıma ve yıkıma...
Aklın tarifini yeniden yapmamız gerekiyor – hemen şimdi!
Devamı yarın...
