Garou ve yeni albümü "Un meilleur lendemain"

1972 yılında Québec’in Sherbrooke kentine dünyaya gelen Garou (ya da gerçek adıyla Pierre Garand), garaj işletmeciliği yapan babasının amatör bir müzisyen olarak gitar çalmasından dolayı küçük yaşta müzikle tanıştı. Henüz üç yaşında piyano çalmaya başladı, çocukluk yıllarında da trompet ve org gibi enstrümanlara ilgi gösterdi. Okul hayatında disiplin sorunları yaşayan genç adam için müzik, adeta bir kaçış yoluydu. On beş yaşında, okuduğu lisenin müzik grubu The Windows and Doors’a gitarist olarak katılan Garou, doksanlı yılların ortasından itibaren bir süre çeşitli barlarda sahne aldı, bunun ardından da The Untouchables isimli grubu kurdu ve enerji dolu sahne performansı ve güçlü sesiyle dikkat çekti. 1997’de yeni gösterisi Notre Dame de Paris’deki Quasimodo rolü için uygun bir oyuncu arayan Luc Plamondon’un onu izlemeye gelmesi, kariyerinin dönüm noktası oldu. Söz konusu müzikalde Patrick Fiori ve Daniel Lavoie ile birlikte seslendirdiği Belle, dünya çapında büyük yankı uyandırırken Garou da adeta bir aslan kükremesini andıran güçlü sesi ve etkileyici sahne performansıyla birçok yapımcının dikkatini çekmeyi başardı. Notre Dame de Paris müzikali dünya çapında büyük ses getirmişti. Hatta pek çoklarına göre 1979 tarihli Starmania’dan yirmi yıl sonra Fransızca konuşan ülkelerin müzikal kavramını yeniden hatırlamasını sağlayan eser olmuştu. Müzikalde rol alan ve henüz kariyerlerinin başında olan Garou, Patrick Fiori ve Julie Zenatti gibi genç isimleri birer yıldıza dönüştürmüş, o güne dek mütevazı bir kariyer sürdüren Daniel Lavoie ve Bruno Pelletier gibi sanatçıları ise dünya çapında üne kavuşturmuştu.  

Yukarıda Garou’nun Notre Dame de Paris sayesinde pek çok yapımcının ilgisini çektiğini belirtmiştik. Bu yapımcılardan biri de, Céline Dion’un eşi olarak da tanıdığımız René Angélil’di. Garou’ya 2000 tarihli ilk albümü “Seul” için gerekli desteği sağladı Angélil ve isim şarkısının dışında Gitan, Je n’attendais que vous ve Dion ile düet yaptığı Sous le vent gibi parçalarla dikkat çeken bu albüm, piyasaya çıkmasının ardından tam beş hafta boyunca müzik listelerinin zirvesinde yer aldı. Özellikle Fransa, Kanada, Belçika ve İsviçre gibi Fransızca konuşulan ülkelerde büyük ses getiren pop rock altyapılı albüm, kısa sürede iki buçuk milyon gibi rekor bir satış rakamına ulaştı. Albümün, sözleri Luc Plamondon, müziği ise Romano Musumarra imzalı isim parçası Seul'de: “Hayatında en az bir kez yalnız kalmamış olan biri, yatağında, gecenin bir yarısında / Hiç sevebilir mi acaba?” diyordu sanatçı. Céline Dion ile bir araya geldiği, sözü ve müziği Jacques Veneruso imzasını taşıyan Sous le vent (Rüzgârın altında) isimli romantik parça ise, dayanışma, sevgi ve yaşamın zorluklarına karşı direnç temalarını işliyordu. Parçada, fırtınalı zamanlarda birbirine destek olan bir çiftin hikâyesi anlatılıyor ve Garou’nun derin ve hırıltılı vokali ile Céline Dion’un berrak ve duygu yüklü sesi birleşerek şarkıya oldukça etkileyici bir hava katıyordu. 

"Seul"ün elde ettiği başarının ardından 2001’in Mart ayında bir turneye çıkan Garou, aynı yılın Ekim ayında Paris’te Fransız müzikseverlerle buluştu. Bu turne sırasında gerçekleştirilen canlı performans kayıtlarından oluşan albümü "Seul.. avec vous"yu yine 2001’de piyasaya süren sanatçı, ertesi yıl düzenlenen NRJ Music Awards töreninden üç ödülle döndü, merakla beklenen ikinci stüdyo albümü "Reviens"i ise 2003’te yayınladı. Fransa’nın dışında Belçika, İsviçre ve Polonya’da da büyük bir ticari başarıya imza atan albüm, toplamda yedi yüz bine yakın bir satış rakamına ulaştı. 2001’de verdiği konserlerin açılışında seslendirdiği Je n’attendais que vous adlı parçada, kişisel bir umudu ve aşkı bulmanın getirdiği yenilenmeden bahsediyor ve “Sadece sizi bekledim, sadece sizi umdum” sözleriyle geçmişteki acılara ve zorluklara rağmen umut ettiği ve beklediği kişinin nihayet hayatına girdiğini belirtiyordu Garou. Bu sözlerin aynı zamanda sanatçının bir konser aracılığıyla hayranlarıyla buluşmaktan duyduğu mutluluğu ifade ettiği de düşünülebilir. On altı şarkıdan oluşan ikinci stüdyo albümüne sonradan eklenen Michel Sardou ile birlikte seslendirdiği La rivière de notre enfance adlı parçada ise; çocukluk anılarını, geçmişteki basit ve masum zamanları, özellikle de doğayla iç içe geçirilen günleri anımsatıyordu sanatçı dinleyenlerine. Şarkının ismi yani "Çocukluğumuzun nehri" de bir anlamda geçmişe duyulan bu özlemi ifade ediyordu. Didier Barbelivien’in babasından geriye kalan hatıralardan ilham alarak yazdığı parça, Fransa ve Belçika listelerinde bir numaraya kadar yükselmiş ve müzik endüstrisinin krize girdiği bir dönemde rekor bir satış rakamına ulaşmıştı. 

2005 yılını yeni turnesi kapsamında yollarda geçiren sanatçı, aynı yıl söz konusu turnede yaşananları konu alan "Routes” adlı DVD’yi piyasaya sürdü. 2006’da yayınladığı üçüncü albümünde arkasına; Pascal Obispo, Jacques Veneruso ve Jean-Jacques Goldman gibi prestijli isimlerin desteğini alan Garou’nun Je suis le même, Que le temps, Le temps nous aime ve haksız yere on beş yıl hapis yatan Patrick Dils’i konu alan L’injustice gibi pop-rock tarzındaki parçalarla dikkat çeken ve zaman temasını öne çıkaran bu albümündeki on iki şarkı, saat üzerinde yer alan ve zamanı belirtmek için kullanılan on iki rakamı temsil ediyordu aynı zamanda. Bu albümdeki zaman temasını işleyen parçalardan biri de albümün açılışında yer alan sözü ve müziği Jacques Veneruso imzalı Le temps nous aime. Parçada; yalnızlık, şüphe ve korku gibi duyguların üstesinden gelmek için sevgiye ve zamana duyulan güven anlatılıyor ve ne kadar zorlayıcı olursa olsun, zamanın ve sevginin her zaman destekleyici bir güç olduğu ifade ediliyor. Şarkı sözlerinde şehirlerin gürültüsü, karanlık anlar ve hayallerin kaybolduğu zamanlar gibi melankolik imgeler kullanılsa da şarkının nakarat kısmında yer alan “Zaman bizi seviyor, zaman bize inanıyor / Ve bazen kendimi kaybetsem de / Biliyorum olduğunu orada / Asla yalan söylemeyeceksin bana” sözleri umut kavramını öne çıkarıyor. 

Kanada, Polonya, Lübnan, Rusya ve Fransa’yı kapsayan uzun bir turne sonrasında, 2008 Mayısında, bu kez tamamı İngilizce şarkılardan oluşan “Piece of my soul” adlı albümü yayınlayan Garou, bu albümle barlarda sahne aldığı gençlik yıllarını da yâd etmiş oluyordu aynı zamanda. 2009 tarihli albümü “Gentleman Cambrioleur”’de ise bu kez Joe Dassin’in Les Champs-Elysées, Madonna’nın Sorry ve Leonard Cohen’in Everybody Knows gibi klasiklerini yorumlayan sanatçı, yapımcılığını Philippe Paradis’nin üstlendiği bu albümle, ticari anlamda yine büyük bir başarıya imza attı. 2010 yılında piyasaya çıkan “Version intégrale”le, uzun bir aradan sonra tamamıyla Fransızca şarkılara yer verdiği bir albüm yayınlayan Garou; blues, soul ve rock müzik altyapılı parçalardan oluşan bu çalışması sayesinde hafızalarda yer eden pop müzik şarkıcısı imajından yavaş yavaş uzaklaşıyordu. Bu yeni tarzını 2012’de satışa sunduğu “Rhythm and Blues”’da da devam ettiren sanatçı, bu çalışmasında Gilbert Bécaud’nun Quand tu danses’ı, Otis Redding’in Hard to Handle’ı ve The Black Keys’in Lonely Boy’u gibi kendisi için özel bir yeri olan şarkıları yorumladı. Fransa listelerinde ikinci sıraya kadar tırmanan bu albümden bir yıl sonra, yani 2013’te, sekizinci stüdyo albümü “Au milieu de ma vie”yi piyasaya süren Garou, bu albümde Francis Cabrel, Luc Plamondon, Jean-Jacques Goldman ve Pascal Obipo gibi isimlere çalıştı. "Au milieu de ma vie", "Hayatımın ortasında" anlamına geliyor ve bu isimden de anlaşılabileceği gibi oldukça kişisel parçalardan oluşuyor bu çalışma. Sanatçının kariyerinin ortasında, bir tür iç hesaplaşma yaptığı albümde yer alan şarkılar da; hayat boyunca yapılan hatalar, romantik ilişkiler, yeni başlangıçlar, kıskançlık ve rekabet gibi temaları işliyor. 

2013 tarihli "Au milieu de la vie", 2025'in Nisan ayına kadar Garou'nun orijinal şarkılardan oluşan son albümü oldu aynı zamanda zira geçen on iki yıllık süre içinde piyasaya çıkan çalışmalarında, klasikleşmiş şarkıları yeniden yorumlamayı tercih etti Garou. Örneğin 2014’te, ticari kaygılarla çıkarıldığı her halinden belli olan Noel albümü “It’s Magic”de Petit Papa Noël, Blue Christmas ve Mon beau Sapin gibi Noel klasiklerini, Amerikan menşeli Motown stüdyosunun altmışıncı kuruluş yıldönümünü kutladığı 2019 tarihli Soul City’de ise, The Temptations, The Supremes, Marvin Gaye ve Stevie Wonder’ın unutulmaz parçalarını yeni düzenlemelerle kaydeden sanatçı, 2022’de bu kez tamamen Joe Dassin parçalarından oluşan bir albümü piyasaya sürdü. Bu dönemde Fransa’da ekrana gelen televizyon ses yarışması The Voice’da koçluk görevini de üstlenen Garou, aynı zamanda yine televizyonda yayınlanan farklı eğlence organizasyonlarının sunucusu olarak da karşımıza çıktı. Sanatçının 2020 ve 2023 yıllarında İstanbul’da birer konser verdiğini de hatırlatalım. 2022’de yayınlanan "Garou joue Dassin" isimli albümde, Joe Dassin’in Siffler sur la colline, Salut les amoureux ve L’Amérique gibi klasiklerini yorumlamıştı Garou. Çocukluk yıllarından itibaren Joe Dassin'in müziğiyle büyüdüğünü ve onun şarkılarının hem kişisel hem de müzikal hayatında önemli bir yer tuttuğunu belirten sanatçı, bu albümle söz konusu şarkıları kendine özgü güçlü sesi ve modern düzenlemelerle yeniden hayata geçirmeyi amaçlamıştı.

Yukarıda da belirttiğimiz gibi, Garou'nun yeni stüdyo albümü "Un meilleur lendemain", 4 Nisan’da piyasaya çıktı. Söz konusu albüm sanatçının kariyerinde önemli bir dönüm noktası olarak görülebilir zira söz ve müzikleri biri hariç tamamen kendisine ait parçalardan oluşan bir albüm var karşımızda ve bu onun yirmi beş yıllık kariyerinde bir ilk. Aynı zamanda on iki yıllık bir aradan sonra orijinal bestelerden oluşan bir albüm yayınlamasının, artık ellili yaşlarının içinde olan sanatçının kişisel ve sanatsal olgunluğunu yansıttığı da söylenebilir. Otobiyografik bir bakış açısıyla duygularını, hayat tecrübelerini, pişmanlıklarını ve umutlarını yansıtan bu çalışmasında; çevre, aşk, özgürlük ve sahne hayatı gibi temalar işleyen şarkılara yer vermiş Garou. Kariyeri boyunca basit ama derin sözleri tercih ettiğini belirten sanatçı söz konusu parçalarda; folk, pop ve şanson gibi türleri harmanlamış. Örneğin programın başında dinlediğimiz albümden çıkan ilk single Des choses à dire, duygusal bir balad ve Garou, müziğe olan tutkusunu anlatıyor şarkıda. Folk esintileri taşıyan Lonely Waters’ı ise 23 yaşındaki kızı Emelie ile birlikte yazmış sanatçı ve bu parça da baba-kız iş birliğinin duygusal bir yansıması olarak görülebilir. Albümün dikkat çeken bir diğer şarkısı La porte du désert, içsel yolculuğun yanı sıra yalnızlık, arayış ve özgürlük temalarını işliyor. Garou, "çöldeki kapı" metaforunu kullanarak, insanın kendi sınırlarını ve yeni başlangıçları keşfetme çabasından bahsediyor bize. Albüme ismini veren Un meilleur lendemain'de (Daha iyi yarınlar) ise, iyimser bir bakış açısıyla geleceğe umutla bakma ve geçmişten ders alarak daha iyi bir yarınlar inşa etme fikri vurgulanıyor.  “Mücadeleye hazırız, kaderi değiştireceğiz, aynı anda ele ele tutuşuyoruz hepimiz, daha iyi yarınlar çizeceğiz, daha güzel bir son yazacağız, hepimiz dünyanın vatandaşlarıyız ve birlikte başarabiliriz” sözleriyle bu konuda insanlığa olan güvenini dile getiriyor sanatçı.

Henüz yayınlanalı birkaç hafta olsa da genellikle olumlu eleştiriler aldı Garou'nun yeni albümü. Özellikle albümde anlatılan kişisel hikâyeler ve baba-kız iş birliği, dinleyiciler ve eleştirmenlerin takdirini kazandı. Öte yandan bazı eleştirmenler, şarkı sözlerinin yer yer klişeye kaçtığını ve Garou’nun söz yazarı olarak daha derin bir yaklaşım sergileyebileceğini belirtti. Buna karşın on iki yıllık bir aradan sonra orijinal şarkılara dönmüş olması sanatçının kariyerinde yeni bir sayfa olarak görülebilir ve bu yılın Kasım ayında Québec’te start vereceği, 2026’nın başından itibaren ise Fransa’dan başlayarak Avrupa’yı dolaşacağı yeni turnesi onun yeniden 2000’lerin başındaki şaşalı günlerine dönmesini sağlayabilir.