Günün Sözü

Hem hiçbir şey yapmayıp, hem de yaşananları ‘kabul edilemez’ olarak nitelendiremezsiniz. Tüm dünya izliyor. Tarih affetmeyecek. Gazzeli çocukların bekleyecek bir saniyesi bile yok.

Gençler AKM önünde ‘'Duran İnsan'’ eylemi yapmak istediler. Durdukları için gözaltına alındılar. Alın size ileri demokrasi.

Savaşı unutabilmeleri için diğer çocuklara biraz olsun neşe getirmeye çalışıyorum.

Onu dışarı çıkardığımızda şoktaydı, sessizdi, titriyordu, az önce ne olduğunu anlayamıyordu. Ona tüm ailesinin bombalamada öldüğünü söyleyecek cesareti kendimizde bulamadık… Her gün trajedilerle karşılaşıyoruz ama her şeyini kaybetmiş, henüz ne olduğunu bile bilmeyen bir çocuğu kucağımıza almak, kimsenin açıklayamayacağı türden bir acı.

Tek umudum, öldürülenlerin kâğıt üstünde birer isimden ibaret olmamaları. Biz de bu dünyadaki her insan gibi yaratıldık ve her insan gibi bizim de yaşamaya hakkımız var.

Bireylerin hem entelektüel, hem de duygusal gelişimine katkı sunan bu mekânlar, geçmişle kurduğumuz bağı güçlendirir. 

Barış Anneleri olarak çağrımız asker ve polis annelerine; siz de elinizi Barış Anneleri’nin eline verin. Artık annelerin ciğeri yanmasın. El ele vererek barışı getirelim… Savaşla hiçbir yere varılmaz. Başka çaresi yok, artık barış olacak.

Konu burada mülteci haklarını savunan bir kişinin tutuklanması ya da sınır dışı edilmesi değil, asıl mesele burada insan haklarının Türkiye'de nereye doğru gittiği. Ne yazık ki ben kendime üzülemiyorum; ben Türkiye'de kalan Suriyeli sığınmacı toplumuna, mülteci toplumuna üzülüyorum. Çünkü toplum şunu diyor: Bu kadar çevresi geniş; devlette, mecliste tanıdıkları olan biri sınır dışı edildi ise; biz bir mülteci, bir sığınmacı olarak ne yapabiliriz ki?

Sokakta insanlar dönüp dönüp bana bakıyor. Eskiden birlikte oynadığımız komşular 'senin saçların niye ihtiyarlarınki gibi beyaz' diye soruyor. Bu da beni çok üzüyor işte...ağlayıp duruyorum.

Kentler sadece yollardan, parklardan, binalardan ibaret değil. Kentlerin altından akan bir kültürümüz var. Öğrencilerle, gençlerle, çocuklarla, kadınlarla, engellilerle, toplumda dezavantajlı görülen kesimlerle çalışmalar yapmak istiyoruz.

Gereksiz ihtiyaçlardan oluşan koca bir dağ yarattık. Bir şeyler satın alıp sonra çöpe atıyoruz. Aslında boşa harcadığımız şey hayatlarımız. Bir şey satın aldığımda veya siz aldığınızda ödemeyi parayla yapmıyoruz. Ödemeyi yaşamımızdan, para kazanmak için harcadığımız zamanla yapıyoruz. Aradaki fark ise şu; hayatı satın alamazsınız. Hayat geçip gider... Ve hayatınızı boşa harcayıp özgürlüğünüzü kaybetmek korkunç bir şeydir.

Tüm dünya ortadan kaybolabilir. Tüm balıklar denizlerden göçebilir ama biz gene de burayı bırakıp hiçbir yere gitmeyeceğiz.

Bu tarihî adımı Sırrı Bey’in hatırası doğrultusunda atılmış büyük bir adım olarak coşkuyla karşılıyoruz. Artık huzurun, refahın, demokrasinin, özgürlüklerin hayata geçmesi, Türkiye’nin her açıdan büyümesi için el birliğiyle, samimiyetle çalışma zamanıdır. Hepimize hayırlı uğurlu olsun.

"Ömrümün baharında kısa şiir yazamam./ Hava fırtınalı diye gökyüzüne darılamam./ Hürriyetim betonla çevrili diye,/ Hayatıma taş bağlayamam./ Kâğıdım yok diye kalemimi kıramam./ Adımlarım küçük diye yürümeyi bırakamam./ Doğarken ilk nefesimle içime bulut kaçmış,/ Düştüğüm ilk anda hayallerimin kanadını kıramam./ Şimdi tutukluyum diye, Adalete olan inancımı baltalayamam!"

Lokantanın salonundaydık, İsrail ordusu saldırdı ve herkes öldü. Gençlik öldü... Ne olduğunu size anlatamam. Salon girişindeki gençler ... yerlerde kanları göl gibiydi. Allahım! Kan gölleri.

Artık ormanı sadece bireylerden oluşan bir topluluk gibi değil, faz korelasyonlu bitkilerden oluşan bir orkestra gibi görüyoruz.

Çocuklar ağlıyor, kadınlar güvenli bir yer bulmak için etrafta koşuşturuyor. Dehşete kapılmış durumdayız ve ne yapacağımızı bilmiyoruz. İnsanlar evlerinden kaçıyor, yoğun bir belirsizlik hissi var.

Bu ağaçlar birer ansiklopedi. Her birey, türün devamı için büyük önem taşıyor... Dünya genelinde karbon emisyonlarının üçte birini ormanlar emer. Ancak iklim değiştikçe bu denge değişebilir. Ağaçların nasıl tepki verdiğini bilmek kritik önemde.

Barışı görmek istiyordun, çocukların yetim kalması kalbini parçalıyordu, sütten de ağzın hiç yanmıyordu. Bir tür barış mıydı bilmiyorum ama hastane koridorlarındaki sınıfsız bayraksız hüzünlü umutlu kalabalıkta barışa benzer bir şey gördüm ben. Gözün arkada, aklın bizde kalmasın.

Çalışırken ölmediğimiz, sağlığımızı kaybetmediğimiz, tükenmediğimiz, tacize, şiddete, ayrımcılığa uğramadığımız, 8 saat insanca çalışıp 8 saat insanca dinlenip 8 saat insanca yaşadığımız bir hayat mümkün.