Ömer Madra

İmparatorundan dünyaya 3 buyruk düştü. Bir; Birleşmiş Milletler Teşkilâtı'na: Sen artık yoksun! İki; Irak'a: Sen 48 saat sonra yoksun! Üç; Türkiye'ye: 72 saat içinde bizim altımızda bu ölümcül ve karanlık maceraya girmezsen, para da yok, pul da. Üstelik parçalatılırsın... Yani, yoksun!..

Atlantik Okyanusunun ortasında bir yerde Portekiz'e bağlı Azor adalarında ücra bir Amerikan üssünde Savaş Konseyi toplandı. Karar: Saldırı! "Yarın, dünya için hakikat ânı!" dedi Bay Bush. Aslında, karar burada alınmamıştı.

Bush, Blair ve Aznar, biri büyük ikisi minik üç başlı yıkım canavarı, Azor adalarından birinde bu Pazar son savaş planlarını konuşmak için toplanıyor. Aynı gün, dünya insanları da binbir ülkede kendi aralarında ellerinde mumlarıyla toplanıyor.

Hayat sanatı taklid ediyor ve Britanya Başbakanı Tony Blair, Blair Cadısı adlı dehşet filmine nazire yapıyor.

İngiltere dahi bu işin içinde olmayacaksa, ki olmayabilir, Türkiye'nin de yeni Başbakanı ile birlikte bir de yeni tezkeresi olursa, ki olabilir, o zaman Türkiye, yeryüzünün en yalnız ülkesinin peşinde mitolojideki "ölüler ülkesi"nin kapılarından geçmeye girişen ikinci ülke olacak demektir.

Yüce Başkan Bush'un, yaratıcı zekâsını dünyaya sergilemek üzere olsa gerek, sık sık kullanmaktan çok hoşlandığı bir "metafor" var: Irak diktatörü Saddam'dan bahsederken "sessiz sinema" oyununu oynadığını söylüyor onun. Zannımca, bu eğretileme ile, onun bütün dünyayı aldattığını söylemek istiyor.

Olsun, ey okur, durum hiç de iç karartıcı değil! Tam aksine, müjdemiz var: Savaş rotası değişiyor. Dünya insanları, savaş zorbalarını zorda bırakıyor. Gün oluyor, devran dönüyor... Oxford'lu öğretim üyeleri, "rejim değişikliği" talep ediyor. Ama Bağdat'ta değil, Washington'da...

ABD deniz piyadeleri sivil kıyafetlerle ve plakasız araçlarla, Kuveyt ile Irak arasındaki o 'silâhsızlandırılmış' sınır bölgesinde cirit atıyorlar. Soranlara, "Kuveyt'ten iznimiz var, bölgede çalışacağız," diyorlar.

Türkiye'nin Washington'dan iyi haber alan kaynakları, "Washington'dan gelen bilgiler"e göre, ABD'nin istilâ saldırısının haftaya Çarşamba veya Perşembe günleri, yani 12-13 Mart'ta başlayacağını aktarıyorlar. (Tercüman).

ABD'nin saplantılı yöneticileri, ünlü Brzezinski'ye "Biz ... müttefik ülkelere 'hizaya gir' komutları vererek... 1945'ten beri dünyada asla bu kadar tecrit olmamıştık.

Yeryüzünün en büyük para ve güç merkezlerinin başlıca yayın organı olan -- ve elbette yönetim çekirdeği ile daima kolkola hareket eden -- Wall Street Journal gazetesi "şapşallaşmış" görünüyor. Türkleri "esrarengiz" bulmuş başyazısında. Yani "anlaşılmaz".

Türkiye şaşırttı...

1 Mart 2003 Cumartesi. Duvarlarında "egemenlik kayıtsız şartsız milletindir" yazılı yüce Meclis Cumhuriyet'i ilân ettiği günden bu yana en önemli kararını alacak bu gün. Hadi bir daha tekrar edelim: "Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir." Alabildiğine basit, alabildiğine ağır bir cümle.

Bir ülkenin güvenliğini en üst noktada ilgilendirdiği şüphesiz olan savaşa katılma konusunda, o ülkenin güvenliğinden birinci derece sorumlu olan kuruluştan (adı üstünde Milli Güvenlik Kurulu'ndan) tek bir söz gelmemesi, ondan da kimsenin bu sözü sormaması ve sorunun doğrudan Meclis'in üstünde kalma

ABD Savunma Bakanı Donald Rumsfeld'in kendi adıyla anılan bir plan hazırladığı belirtiliyor. (Hürriyet, 7 Kasım 2001, Kasım Cindemir, Washington) Gazetenin, "Beyaz Saray ve Pentagon'a yakın kaynaklardan" edindiği bilgilere göre bu plan Ankara'ya "çeşitli unsurları" ile aktarılmış.

"Ama, 'onları yaşadıkları yerlerde vurmak' ne kadar önemliyse, bu terorist şebekelerin Kopuk bölgenin kanlı hudutları boyunca uzanan 'teğel devlet'ler yoluyla Çekirdek'e ulaşma kapasitelerini önlemek de o kadar önemlidir.

ABD yönetiminin Irak sonrası hedefinin Suriye olacağını belirten Pentagon danışmanı ve Savunma Konseyi Başkanı Richard Perle, Irak'tan istenen "reform" şartlarının ileride Suriye'den de isteneceğini belirtmiş.

"Bu Meclis hortlak görmüşçesine suskun. Irak ulusuna – yani yüzde ellisi 15 yaşın altında olan bir ulusa – muhtemelen korkunç ölüm ve yıkım getirecek bir olgunun hemen öncesinde bu Meclis'ten çıt çıkmıyor.

İkinci Dünya Savaşı günlerindeki Churchill bastırmalarını geçtik, Cumhuriyeti kuran Meclis'in dahi bu kadar büyük zorlama altında kaldığı görülmemiştir desek yeridir.

İki seneden beri ABD'yi yöneten seçilmemiş oligarşik grubun ortaya koyduğu "tedbiran vurma" (preemptive strike), yani kendi ülkesine karşı bir tehdit algılaması halinde, tek taraflı olarak kitle imha silâhlarıyla, hatta yeryüzünün en korkunç silâhı olan atom bombalarıyla vurabileceği görüşü, BM Antl

Kudret tapıncından gözü görmez hale gelmiş merkez medyanın kuvvetli yönetici-kalemleri, kamuoyunun büyük siyasi ve ahlâki gücünü farketmeye başlamış görünüyorlar.

İnsanlar, kendilerinin gerçekleştirdikleri muazzam hareketi unutmayacaklar. 15 Şubat barış hareketinde 6 kıt'ada, 70 ülkede, 600 şehirde 12 milyondan fazla insan, genç-yaşlı, kadın-erkek, çoluk-çocuk, her dinden ve her mezhepten, sokağa döküldü.

"Sen takım elbisenle Meclis'te yemin ederken baktım ilk. Hepimiz baktık, bütün köy. Muhtar başı çekti, bi de güzel alkışladık. Herkes, ben söylemiştim o büyük adam olacak diye, dedi. Sen televizyonda yemin ederken söylediler. O güne kadar içlerinde tutarlarmış meğer. Bakma sen.

Türkiye Cumhuriyeti, olağanüstü önem taşıyan tarihi bir kararla üslerini ABD emrine verdi. Üslerin genişletilip savaşa hazırlanmasına "modernizasyon" deniyor. Bunlara "izin" verilmesi sürecine de "tezkere" deniyor. Tarihi kararı ikinci bir karar izleyecek – birincisinden de daha önemli.

Herşey akla gelirdi de, ezici çoğunlukta bir iktidarın 3 ay 3 gün içinde topluca intihar edeceği düşünülemezdi. Bu toplu intihar eylemi, rekorlar kitabına da, dünya tarihine de geçecektir. Ama, biz, savaşı durduracağız!

Yarın, Meclis'teki milletvekilleri, ülke halkının yüzde 94 oranında hayır dediği bir savaşa katılıp katılmama kararını alma durumunda.

Başta Doğan grubu organları olmak üzere medyanın büyük kesimi ABD ile beraber iyice "zorluyor." Hükûmet de zorlanıyor ha zorlanıyor. Bayram tatiline "ağız tadıyla" girebilmek için, tatilden önce Meclis'ten karar çıkartma girişimleri başlamış durumda. Yani önümüzde üç-dört gün birşey kaldı.

Booker Prize ödüllü ünlü romancı Arundhati Roy, üç gün önce Porto Alegre'de neredeyse on bin kişinin önünde yaptığı konuşmasında, imparatorluğa nasıl karşı konur sorusunu cevaplamaya çalışırken şöyle diyordu: "Büyük şirket küreselleşmesinin – hadi adlı adınca söyleyelim mi?

Yeryüzünün hemen hemen bütün büyük şehirlerinde, ABD'nin Irak'ı istilâ savaşına karşı eşi görülmemiş sayıda eşgüdümlü gösteri yapılacağı belirtildi. En az 10 milyon insanın aynı anda sokaklara çıkacağı 15 Şubat gününün, dünya tarihindeki en büyük protesto günü olması bekleniyor.

Başkan Bush epey bir süredir ortalıkta gözükmüyordu: "Ulusa sesleniş" (State of the Union) konuşmasıyla dünyanın karşısına çıktı ve fakat bilmediğimiz birşey söylemedi maalesef: Savaş yakın, ortalığı yakın, gibilerden birşeyler dedi.