Hamza Aktan

İngiltere, 2011'e daha önce pek alışık olmadığı, aslında alışık olmaması için büyük bir titizliğin gösterildiği bir vakayı tartışarak başladı.

Britanya, Liberal Demokrat Parti'nin yıllardır gerçekleştirmeye çalıştığı seçim sistemi değişikliği için 5 Mayıs'ta referanduma gidiyor.

Türkiye'de kendi içinde belirlenmiş bir sınır ölçüsünde rahatsızlık vermeyecek, devlet veya hükümet politikasına ters düşmeyecek korunaklı bir gazetecilik benimseyen medya, bunun dışına çıkan bir içeriğe de kendini kapatmanın yollarını bulmuş durumda.

Sıra Doğu'nun demokratlarının aklı selimi yitirmiş görünen batıya ifade özgürlüğünün demokrasilerin vazgeçilmezi olduğunu hatırlatmasında. Bunun için de yeterince nedene sahip Türkiyeli demokratların ve gazetecilerin yapacakları hiç 'yerel' ve küçük olmayacak.

Wikileaks'in Amerikan büyükelçiliklerinin gizli yazışmalarını ve raporlarını açık etmesinden çok şey öğreneceğimiz gibi, öyle anlaşılıyor ki siyasete bakışımızdaki çoğu alışkanlığımızı da gözden geçireceğiz.

İfade ve basın özgürlüğünün "devlet-millet" eksenlerinden uzaklaştırılarak yargısal düzlemde kesin güvencelere kavuşturulmaması, gazeteciler için gazeteciliği neredeyse imkansızlaştıran bir hale sürüklüyor.

6 Mayıs seçimlerinin neredeyse tüm siyasi çehresini değiştirdiği Britanya, hem kendi içinde hem de dünyaya olan yöneliminde yine bu seçimlerin bir devamı olarak ciddi değişimler yaşamaya devam edecek.

Esas olarak ekonomik krizin tetiklediği bu ve benzeri tartışmalarla şekillenen bir kampanyanın ardından 13 yıllık İşçi Partisi iktidarını yıkması, 65 yıl sonra ilk kez bir koalisyon seçeneği yaratması ve ülkenin iki partili yapısını değiştirmekle sonuçlanması muhtemel bu seçimlerin İngiltere için b

'Biraz da Biz Kürtleşelim' gibi bir kampanya başlatan Genç Siviller'in, bu 'kurs'u pek de iyi geçirmedikleri anlaşılıyor. Kürtçe 'Adın ne?' demek yetmez

Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etüdleri Enstitüsü'nün (HÜNEE) şubat ayında tamamlayıp Devlet Planlama Teşkila-tı'na teslim ettiği zorunlu göç araştırmasının sonuçları belirlenen tarih olan haziran ayından beri açıklanmıyor.

Türkiye'nin demokratikleşmesini engellemek üzere ellerinden geleni yapıyorlar. Türkiye'nin merkez devleti bu işi yapardı zaten ama AB diye bir durum ortaya çıkınca bu merkezi devlet eski faşizmi koruma ve kollama görevini gevşetti.

Kentte kurulu olan hassas yaşam dengesi muktedirler tarafından 'korumaya' alınır. Kentin her bir tarafına silahlı güçler monte edilir. Tüm gözdağına rağmen kent bir "suç yuvası" olmaktan kurtaramaz yakasını. Adaletsizlik üzerine kurulu yaşam "dengesi" suçun kaynağıdır ve sorun yapısaldır.

Kendimizi kucağına bıraktığımız modern yaşam, her geçen gün mülkiyet sınırlarını daha da genişletiyor. Biz ne kadar elektrik, telefon, internet, otomobil gibi modern araçların sahibiysek, 'onlar' da o ölçüde bizim sahibimiz...

Althusser, devletin ideolojik aygıtları arasında aileyi, eğitimi, sendikayı, kiliseyi (cami olarak okuyabiliriz), sivil toplum örgütlerini, medyayı vs... saydı. Ona göre bunlar da 'yurttaş' davranışına şekil veriyordu.

Herkes, bir anlamda büyük çoğunluğun asgari yaşam olanakları içinde olmasını çok önceden kabullenmiş, içselleştirmiştir. Kayıtlı 3 milyon -bir o kadar da kayıtsız- asgari ücretli işçi bir bakıma yaşamın kirli sularına terk ediliyor. Onlara, "siz asgari yaşama mahkumsunuz" deniyor.

Hürriyet Bilim'in kapak konusuna göre Cengiz Han'ın 20 bin torunu var, erkekler cinsiyet değil homojen bir sınıf, kadınlar zengin erkeklere kendilerini koşulsuz sunarken, fakir erkeklere hiçbir şekilde sunmamaktadır; kısacası evrimde doğal seleksiyon anakriteri para olmuş -muş...

Toplumun hemen her kesimindeki bu futbol fanatizminin ortaya çıkarabildiği "ürün" –bu takımların aldığı paralar hariç- hiçbir şey. Kültürel, siyasal, felsefi hiçbir geliştirici yön ortaya çıkmıyor. Çünkü insanların dünyaya dair tahayyülleri ne yazık ki çoktandır stadyumlara sıkıştırılmış halde.

Peki, tüm bunların anlamı ne? Medya neden koro halinde dini içerikli bir enformasyona başlıyor? Her Ramazan ayında bunu yapmaları "farz" mı, yapmazlarsa "günah" mı işlemiş olacaklar? Ya okuyucu soruları; hangi çağda yaşadığınızı unutuveriyorsunuz.

Sermaye gruplarının ve devletin yaygın olan medyası sorgulayan, enforme eden değil de dünyadaki -ve tabii ülkedeki- hakim ideolojinin yayıcısı, rıza üretimi noktasında da egemenlerin yardımcısı konumunda maalesef. Bu medyada ezilenlere yer yoktur.

Radikal gazetesinin yayınladığı MGK gizli yönetmeliğiyle varlığından haberdar olduğumuz üç önemli birimden olan Toplumla İlişkiler Başkanlığı, Milliyet'ten örneklediğimiz sözkonusu "haberde" geçen "iki önemli kurumdan" biri olmasın?

Doğrudur, MGK Genel Sekreterliği içinde yaşadığımız toplumu elinden geldiğince homojenleştirmeye çalışmış/çalışmaya devam da ediyor ama yaygın medyanın yirmi yıldır -ve hâlâ- buna aracılık etmediğini (veya en azından göz yummadığını) kim iddia edebilir?

Türkiye'de ne kadar mayının olduğunu, bu mayınların nerelerde dağıldığını gösteren bir mayın haritasının olup olmadığı bilinmiyor. Türkiye'nin bu konudaki soru işaretlerini de ortadan kaldırması gerekiyor. Bir mayın haritası var mı? Varsa, neden kamuoyuyla paylaşılmıyor?

Gazeteciler herhangi bir iş güvencesinden mahrum oldukları ve bunun sonucu olarak işlerine "hakim" olamadıkları için "cesur" girişimlere yanaşmıyorlar. Bunun biz okurlara, izleyicilere yansıması da hergün hergün "piyasa işi" dedikleri "haberler" oluyor...