Yaz Şarkıları

Programa Julien Doré'nin 2016 tarihli, Coco Caline adlı şarkısıyla başladık. Parçasında güneşten, denizden ve plajlardan bahsediyordu genç sanatçı. Yine bir kumsalı konu alan ama Julien Doré’nin şarkısından tam elli yıl önce, 1966’da çıkan Solenzara'yı ilk önce Korsikalı ikili Régina ve Bruno seslendirmiş ama onu üne kavuşturan isim Enrico Macias olmuştu. Korsika adasının güneyinde bulunan küçük bir kasabayı ve buradaki kumsalı konu alan şarkının Türkçe uyarlaması da yapılmıştı Kumsaldaki İzler adıyla ve Juanito ve Selçuk Ural gibi sanatçılar tarafından seslendirilmişti. Patrick Fiori, Bénabar ve Patrick Bruel gibi sanatçıların Korsika kökenli parçaları seslendirdikleri 2015 tarihli "Mezu Mezu" adlı albümde, Téléphone grubunun eski üyesi Louis Bertignac ve Korsika asıllı Francine Massiani de Solenzara’yı yeniden yorumlamıştı.

Martinique doğumlu Philippe Lavil, 1970’de Avec les filles je ne sais pas adlı şarkısıyla üne kavuşmuş ne var ki ilerleyen yıllarda benzer bir çıkış yapma imkânını bir türlü bulamamıştı. Seksenli yıllarda, müziği bırakmaya ve ülkesine geri dönmeye karar veren Lavil'a, besteci Michel Héron yeni bir şarkı önerdi. Şarkının melodisini beğendi Lavil ama sözleri pek de hoşuna gitmemişti. Bunun üzerine dönemin ünlü söz yazarı Didier Barbelivien’den yardım istedi ve böylece ortaya Il tape sur des bambous çıktı. 1982 yılında yayınlanan şarkı iki milyonun üzerinde bir satış rakamına ulaştı. Philippe Lavil de böylece şarkıcılık kariyerine devam etme kararı aldı. Parçanın Julio Iglesias tarafından Bambou Medley adıyla yorumlandığını da hatırlatalım.

Doğuştan görme engelli bir sanatçı olan Gilbert Montagné, ilk önemli çıkışını 1972’de The Fool adlı parçayla yapmıştı. Şarkı tam on iki ülkede liste başı olmuş fakat Montagné de tıpkı Philippe Lavil gibi seksenli yıllarda yavaş yavaş piyasadan silinmeye başlamıştı. 1984’te "Liberté" adını taşıyan yeni albümünü yayınlamadan kısa süre önce albüme bir şarkı daha eklemeye karar vermişti sanatçı. Şarkının bestesi Dario Farina’ya aitti, sözler için ise bir gece Didier Barbelivien’e telefon edip kendisinden acil yardım istedi Montagné. Barbelivien o gece uyumadı ve Les Sunlights des Tropiques’i kaleme aldı. Şarkı da aynı albümde yer alan On va s’aimer ve Le blues de toi gibi parçalarla birlikte büyük ilgi gördü ve Montagné’nin önemli bir geri dönüşe imza atmasını sağladı. Bu arada Didier Barbelivien şarkının sözlerini aceleyle yazdığı için coğrafi anlamda bir hataya da imza atmış, parçanın hemen başında Küba’yla Manila’yı yan yana getirmişti.

1932’de dünyaya gelen François Deguelt kariyerine kabarelerde sahne alarak başlamış, 1960 ve 62 yıllarında Eurovision şarkı yarışmasında Monaco’yu temsil etmesinin ardından Avrupa çapında üne kavuşmuştu. 1965 ilkbaharında, Rambouillet’deki evinin mutfağında, radyo dinlerken güneş, deniz ve gökyüzünden bahseden bir reklam dikkatini çekti Deguelt’in ve bu sözleri hemen not aldı. Aynı gün bir genç kızla randevusu vardı ve onunla buluştuğunda not defterini çıkardı ve radyoda duyduğu sözleri, gitarı eşliğinde notalara dökerek müstakbel sevgilisini etkilemeye çalıştı. Genç kız şarkıyı çok beğendi ve Deguelt’e bunu bestelemesini söyledi. O da ertesi gün ünlü besteci Jacques Denjean’dan yardım istedi ve şarkıyı kaydetti. Le ciel, le soleil et la mer adlı parça 1965 ilkbaharında Capri c’est fini ve Aline’le birlikte tüm müzik listelerinde boy gösterdi ve toplamda bir buçuk milyonun üzerinde bir satış rakamına ulaştı.

1958’de Brigitte Bardot, Saint Tropez’de La Madrague adıyla bilinen bir ev satın almış, bu ev zamanla tüm jet sosyetenin buluşma noktası haline gelmişti. Burada düzenlenen partilere katılan söz yazarı Jean-Max Rivière de bu evden bahseden bir şarkı yazmayı kafasına koymuştu bu dönemde.  Söz konusu şarkının hikâyesi ise 1962’de başladı. Bir akşam Paris’te, bir arkadaşıyla; sona eren yaz mevsiminden, ıssız plajlardan ve deniz kabuklarından bahsederken Rivière bu temanın La Madrague için yazmayı planladığı şarkıya uygun olduğunu fark etti. Bundan besteci Gérard Bourgeois’ya bahsetti ve böylece ortaya bu romantik melodi çıkmış oldu. İkili şarkı bitince Bardot’nun Saint Tropez’deki evine gidip ona dinlettiler parçayı, BB de hiç tereddüt etmeden kaydetmeyi kabul etti. 1963 yılının başında piyasaya çıkan şarkı çok beğenildi ve kısa sürede Fransa dışında da haklı bir şöhret edindi.

2009 yılında aramızdan ayrılan Alain Bashung, 1989'da Etrange été adlı şarkıyı yayınlamıştı. Tuhaf yaz anlamına geliyor Etrange été ama aynı zamanda bir kelime oyunu da var burada. İki kelime étrangeté şeklinde birlikte okunduğunda, bu da tuhaflık anlamına geliyor Fransızcada.

1971 tarihli Polnareff’s adlı albümünün başarısının ardından Michel Polnareff kariyerinin ilk yıllarındaki klasik tarzından uzaklaşıp elektronik altyapılı pop melodilerinin arayışına girmişti. Bu melodiler sanatçının özel sesinin de ortaya çıkmasına yardımcı oluyordu aynı zamanda. 1971 yılının sonlarına doğru, Polnareff, söz yazarı Jean-Loup Dabadie’ye o zamanlar Falling days adını verdiği bir beste yolladı ve bu İngilizce kelimelerle uyumlu sözler yazmasını rica etti kendisinden. Dabadie’nin aklına fazla bir şey gelmedi ilk önce fakat bir süre sonra Holidays yani Tatiller kelimesini kullanmaya karar verdi. Bundan hareketle bir film sahnesine benzer şekilde yere inen bir uçağı hayal etti ve şarkının sözlerini bu şekilde tamamladı. Bu arada Dabadie, Polnareff’in uçak fobisinden de haberdardı, o yüzden sözlere “Que la terre est basse” (Yer ne kadar alçakta) cümlesini ekleyerek ona bu korkusunu unutturmaya çalıştı. 1972 Nisan’ında piyasaya çıkan parça büyük ilgi gördü ve Polnareff tarafından İspanyolca olarak da kaydedildi.

1948 doğumlu Linda De Suza, ya da asıl adıyla Teolinda Joaquina de Sousa Lança, 1969’da ülkesi Portekiz’i terk ederek Fransa’ya yerleşmişti. Burada zor günler yaşadı genç kadın, bir süre temizlikçi olarak çalıştıktan sonra nihayet 1978’de Le Portugais adlı şarkıyla şöhrete kavuştu. Linda de Suza’nın bazı parçaları Türkçeye de uyarlandı. Sanatçı, uzun bir aranın ardından önümüzdeki aylarda yeni bir albüm de yayınlayacak. De Suza 1982'de, unutamadığı bir yazlık evden bahsettiği La maison de cet été adlı şarkıyı yayınlamış, parçayı ertesi yıl Olympia'da ilk kez sahne aldığı konserlerde de seslendirmişti. 

İtalyan müzisyenler Bruno Martini ve Bruno Brighetti’nin 1960’da yazdığı Estate adlı şarkı, yetmişli yıllarda Joao Gilberto’nun bossa nova tarzındaki yorumuyla üne kavuşmuştu. Güney Amerika kökenli melodileri Fransızcaya uyarlama konusunda son derece başarılı bir isim olan Claude Nougaro da 1981’de Un été yani Bir Yaz ismiyle seslendirmişti parçayı. On dört yaşındayken, aynı mahallede oturduğu İspanyol bir kızla randevulaştığı bir yazdan bahsediyordu sanatçı. Büyükannesi camdan ona seslenirken, o kız arkadaşıyla tek kelime etmeden güneşin altında yanan tren raylarının üzerinde yürüyor, nihayet kanala vardıklarında onun elini tutmaya cesaret ediyordu. Beş buçuk dakika süren parça, kısa bir filmi de andırıyordu bu anlamda.

Yetmişli yılların ortasından beri müzik piyasasının içinde olan Kent ya da asıl adıyla Hervé Despesse, aynı zamanda Fransız Öpücüğü’nin jingle’ı olan Juste quelqu’un de bien adlı şarkının söz yazarı ve bestecisi. Sanatçının 2002 tarihli "Je ne suis qu’une chanson" albümünde yer alan Ça sent l’été (Yaz gibi kokuyor) adlı parçada, yaz denince akla gelen her şey var. Plajda daha güzel görünmek için rejim yapan kadınlar, spor salonuna giden erkekler, parlayan güneş, bisikletle yapılan gezintiler, buzlu sangria, sırt çantaları ve şezlonglardan bahsediyor bize Kent şarkı boyunca.