Açık Bülten

“Nerden gelip nereye gidiyoruz?
Azimetimiz neresi?
Giderken nerede duruyoruz?
Duruşumuz ne?
Düşünüp taşınma zamanı galiba.
Hepimiz için topluca ve herkes için tek tek.”

Merhaba kâinat!

Dünkü açık radyo alıntısı Barış Bıçakçı'nın Herkes Herkesle Dostmuş Gibi'sindedi.

Bugün açık radyolu alıntısı ise epey uzun, çünkü bayağı, Açık Radyo’lu:

“Parayı gömleğin cebine koydu. Koydu ama karısı buna da kızıyordu işte. Cüzdan kullanmalıymış. Ne derdi var bu kadının? Arabaya bindi. Kontağı açtı. Radyonun düğmesine dokundu.”

Dünkü açık radyolu alıntı İhsan Oktay Anar'ın Galîz Kahraman'ındandı!

“Elini çabuk tutmak zorunda olan ırz düşmanı, aşağı inip merdiveni yeniden Muallâ‘nın penceresine dayadı. Kızın radyosu açık olmalıydı ki, içeriden ‘Martern alles Artern’ işitiliyordu. İşte bunu duyunca, delikanlı bir iç geçirmeden edememişti.

"Taksideki radyo elbette açıktı ve belli ergenlikten yeni çıkmış bir delikanlı, sıfır oktav sesiyle ve şurupsu bir yıvışıklıkla Türk Pop Müziği söylüyordu. Tuğde, arabaya biner binmez çalan şarkıya büyük bir aşkla eşlik etmeye başladığı için, radyoyu kapattırma gibi bir şansım olmadı.

“Ah bu katil hüzzam, yakasız çek dedim, biraz daha aç radyoyu da. Sesler içime yağsın. Bu çorak ve kısır zaman şenlensin.".

Dünkü radyo alıntısı Nezihe Meriç'in Alaturka Şarkılar' ındandı, bilenlere tebrikler!

Tekrar merhaba herkes!

"Oh! Benim yerimi kimseler tutamaz. Yan gelirim kanepe­nin üstüne. Artık o sorar, ben söylerim. İkide bir alay eder gül­dürürüm. İçim hiçbir yerde bulamadığım rahatlığı bulur. Bir de radyoyu açarız..."

“Düşgücüne övgü: Birkaç yıl önce, BBC Britanyalı çocuklara televizyonu mu radyoyu mu tercih ettiklerini sordu. Neredeyse hepsi televizyon dedi. Bu, kedilerin miyavladığını, ölülerin nefes almadığını kanıtlamak gibi bir şeydi.

“Önce çiçekleri sulamak gerekiyordu, güneş tepeyi bulma­dan. Ece önce çiçekleri suladı. Katmerli sardunya, boyuna erişmişti neredeyse, kadife güzelliğini sunuyordu sokaktan geçen­lere. Balkondaki evcil ormandan devetabanı, kalın gölgesini mutfağa uzatıyordu.

“Çünkü bir bir yıkılmakta açsanız radyoları
Sokaklar, köpekler, tanrının bütün eşyaları.” -Edip Cansever, Tragedyalar I