Kültürel değişim ve teknolojik gelişme kültürler arasındaki sınırları yok ediyor. Dünya nüfusunun her gün artması bizleri özümsenmemiş asimilasyondan uzaklaştırmakta. Ne kadar çok birbirimize karışırsak, çapraz olarak nüfuslaşırsak ve çok etnikli ütopya hayalleri kurarsak, o kadar az farklılaşırız ve bir bütünlüğe ulaşırız. Bu bütünlüğün ilk adımlarından birisi ise, insan unsurlarının bire bir var olduğu, tutku ve artistik azmin yeşerdiği müziksel bağlantıdır. Farklı dil, ırk, din ve ülkeden gelen sanatçıların klişe kalıplaşmalardan uzak, geniş bir müzik yelpazesine haiz ve son dönemde ciddi ilgi çeken, "dünya müziği" tarzı, bu bütünlüğü sağlayabilecek en önemli elçidir. Yaptığı olgun ve kaliteli çalışmalarla gün geçtikçe yıldızı parlayan ve bu yazımın kahramanı olan Susheela Raman da bu elçilerden biridir.
Hindistan/İngiltere kökenli Susheela Raman, bu yıl üçüncü albümü "Music For Crocodiles" (Timsahlar İçin Müzik) ile BBC 3 Radyosu tarafından beş yıldan beri dağıtılan Dünya Müzik Ödülleri'ne aday. 1973 yılında göçmen bir aileye doğan Susheela Raman, Hindistan'ın geleneksel ve klasik müzik formlarını, Batı Avrupa'nın çağdaş melodilerini, dans tınıları ile harmanlamakta. Müzik eğitimine Avustralya'da, Kuzey Hindistan bölgesine ait klasik bestelerini öğrenerek başlayan Susheela Raman, zamanla öğrendikleri ile blues kökenli müzikleri (soul, rock, R&B) birleştirmeye başladı. 1995 yılında Hindistan'a gidip dünyanın en usta Hindustani (Hindistan'a ait) vokallerinden birisi olan Shruti Sadolikar'dan vocal eğitimi aldı. Eğitimini tamamladıktan sonra 1997 yılında İngiltere'ye dönen sanatçı, kendisi gibi iki-üç bölgenin müzikleri üzerine kolaj yapmayı seven prodüktör Sam Mills ile çalışmaya başladı. Dünyadan birçok yerel sanatçının (Kamerun, Hindistan, Mısır, Yunanistan, Romanya, Fransa, Kenya, Amerika ve İspanya) desteği ile 2001 yılında "Salt Rain" (Tuz Yağmuru) ve 2003 yılında "Love Trap" (Aşk Kapanı) albümlerini çıkarttı ve "Salt Rain" albümü ile Mercury Ödülleri'ne aday olan ilk dünya müziği sanatçısı oldu.
Ülkemizde EMI etiketi ile satışa çıkan "Music For Crocodiles", farklı kültürden gelen birçok beynin buluştuğu bir şebeke, Susheela Raman'ın İngiltere'deki Hindistan/İngiliz melez sanatçıların arasında artistik yönden ileriye doğru sanatsal hamlesi. Kuvvetli, enerji yüklü, duygusal, tutkulu ve çok yönlü bir çalışma. İngilizce, Fransızca (ilk defa) ve Hindu dillerinden oluşan parçaları geniş bir enstrüman ordusu (tabla, dholak, mridangam, hammond orgu, veena, gatam, sitar, tempura…) altında işleyen sanatçı, albümü üç farklı bölgede kaydetmiş. Albümün iskeleti Eylül 2004 tarihinde Wiltshire (İngiltere'de) oluşturulmuş ve albüme hayat Hindistan'ın Çennay (eski adı ile Madras) şehrinde verilmiş.
Maceranın son noktası da Los Angeles'ta yaşayan, Tom Waits, Sheryl Crow, ve Norah Jones ile de çalışan İzlandalı Husky Huskvold tarafından konulmuş.
Kültürel geleneğinin zenginliği üzerine inşa edilen albüm 'What Silience Said' (Sessizliğin Dediği), bir ayrılık parçası ile dinleyene penceresini açıyor. Paris'te bir kafede son defa buluşan iki sevgilinin yağan yağmur altındaki hüznü. "Aşka olan inancını yitirdin mi?/ İnsan hissine olan inancını kaybettin mi? / Sessizlik / Gerçeğe karşı inancını yitirdin mi? / Yüreğin iyileşmenin bir yolunu bulamadı mı? / Benim seni kaybettiğim gibi?" sözleri ile yaşam bulan sessizlik, hayatımızda yok olan güzel yüzleri gün ışığına çıkartmakta. Albümün yüreği "Kaç yolda gezindim / hiç ve herhangi biri benim? / Arkamda köprüler yıkıldı / Geriye dönmek söz konusu değil / Ufuktan başka gidilecek yer yok / Ki işte oraya ev diyeceğim?" sözlerini barındıran 'The Same Song' parçasında yatıyor. Bu parçada Susheela Raman'ın bu geçmişini ve ideolojisini görüyoruz. İşte bu, sanatçının müziğindeki yankılanan meydan okuma!
Susheela Raman, vokalleri, kültürü ve parçaları ile farklı bir kişilik oluşturuyor. Çok türlülük yaratan yeni sesler ile kişilik sorunlarını inceleyen sanatçı bunu en iyi şekilde, yaptığı işbirlikleri ile sergiliyor. "Music For Crocodiles" albümünde Kamerunlu basçı Hilaire Penda, Gineli perküsyoncu Djanuno Dabo, Amerikalı baterist Marque Gilmore ve İngiliz-Hintli tabla sanatçıcı Aref Durvesh ile çalışan sanatçı, her fırsatta müziğe olan açlığını dile getirmekte. İlk iki albümüne kıyasla daha bir inanç ve azimle şarkıları söyleyen Susheela Raman, özellikle "Chorudiya" parçasında bunu doruğa çıkartmakta.
Kimlik tahkiki oldukça meşakkatlidir ve sonucu garanti değildir. Bu bilinmezlikten dolayı ayrı ırktan gelen insanların dünyamızda huzur içinde var olması gün geçtikçe zorlaşıyor. Ancak bu tür muammalar anlık bile olsa "Music For Crocodiles" gibi çok içten albümler sayesinde ortadan kalkıyor. Hindistan, Afrika ve Avrupa unsurlarının nerede başlayıp bittiğini ayırt etmenin oldukça zor olduğu bu albümde, her müzik katmanı birbirini kesip, karışmakta. İnsanoğlunun bütünlüğü için hayal edilen çok etnikli ütopyanın temellerini atmakta. Müziğe karşı obur olan müzikseverler uzun zamandan beri "gerçek" olan bir müzik üzerine ziyafet yapabilecekler. Açlığımızı giderme zamanı...
Yazarın adı kullanılarak alıntı yapılabilir.
