Barış eylemcisi Cynthia Peters, savaş karşıtı harekette çok olumlu gelişmeler meydana geldiğini, insanların mevcut savaşla kendi semtlerindeki iktidar, kaynak ve özgürlük mücadeleleri arasında bağ kurmaya çalıştığını söylüyor. Yerel çalışmalarla kurulan bu kurulan ilişki ve bağların toplumsal değişim yönünde geniş tabanlı bir toplumsal hareketin başlangıcı olduğunu belirtiyor. Ve ABD’deki eylemlerde yol gösterici olacağını düşündüğü beş öneride bulunuyor.1. Mahalli gruplar oluşturun.Barış ve Adalet için Elbirliği örgütü Boston bölgesinde mahalli barış ve adalet gruplarının oluşturulması ve desteklenmesi için büyük emek harcadı. Bu gruplar büyümemizde önemli bir rol oynadı. Savaş yüzünden hem bu grupların sayısı hem de bu gruplara katılan kişilerin sayısı hızla artıyor. Boston’da kurulu merkezi bir örgütün böylesi bir oluşumu gerçekleştirmesi mümkün değildi. Bu barış grupları, yerel ve günlük yaşam mücadelesi içindeki insanları bu işten uzaklaştırıp barış hareketinin içine çekmek yerine, yerel alanda çalışanları desteklemenin yol ve yöntemlerini geliştirdi. Bu mahalli gruplar, hem büyüyen savaş karşıtı enerjinin yakalanmasına yardımcı oldu, hem de o topluluğun savaş karşıtlığını ifade edebileceği kanalları temin etti.
2. İnsanların sadece kendilerini doğrudan etkileyen konularda harekete geçeceği yanılgısına düşmeyin. Şimdiye kadar savaşı, şu kadar paraya mal olduğu için sorgulayan tek bir insana rastlamadım. Eğer insanlar savaşa karşı çıkıyorsa, bunun tek bir nedeni var: savaş insanları öldürdüğü için. Savaş karşıtlarının çoğu, savaşı, insani bilançosu nedeniyle durdurmak istediklerini söyleyeceklerdir. Bizler bu savaşa karşıyız çünkü savaş, ahlâk dışı ve haksız. Bizler çok yüksek bir bilinçle hareket ederken, başkalarının ancak aş-ekmek merkezli konulara tepki verdiğini varsaymayalım.3. Dinleyin. (Hep kendiniz konuşmayın.)Örgütlenirken “insanlarla konuşma” zorunluluğunu tersine çevirin. Biraz da dinlemeyi deneyin. Savaş yanlısı bir polis memuru ile konuşurken bana Vietnam’da kendi askerlerimizin açtığı ateş sonucu yaralandığından söz etti. Savaşın insani bilançosunu iyi biliyordu. Vietnam’da yaşadığı korkunç olayları anlatmayı bitirdiğinde, işgal dışındaki bütün alternatifleri denemediğimizi düşünmeye başlamış gibiydi.İnsanları dinlemek, egemen medya süzgeçlerinin sınırlamalarına tabi olmayan küçük kamusal alanlar oluşmasını sağlıyor. İnsanlara düşündüklerini ifade etme ve duyma fırsatı veriyor. Daha önemlisi, dinlemek, bir savaş karşıtı eylemci olarak, size, kendinizi klişelerden arındırma fırsatı veriyor.
Örgütlenme çalışmalarımızın “nesnesi” olan insanların düşünme yeteneklerinin bizimki kadar gelişkin olmadığı gibi, sınıf, ırk ve cinsiyet ayrımcılığına dayalı görüşleri terkedemiyoruz. Diyoruz ki, ilkeli düşünebilmek için onların bize ihtiyaçları var, bizim de, maddi kazanç vaatleriyle ayartılıp mücadeleye katılacak neferlere ihtiyacımız var. Yani kendimizi mesajı şekillendiren seçkin grup olarak konumlandırmış oluyoruz, böylece de yaşamlarında zaten yeterince patron ve talim çavuşu olan büyük halk çoğunluğu için hareketimizi inanılmaz ölçüde itici kılıyoruz… teşekkür ederiz, almayalım, diyorlar. 4. Sivil itaatsizlik üzerinde bir kez daha düşünün.İnsanları harekete geçirmek, farklı bakış açıları sunmak ve yeni insanlar kazanmak için neler yapıyoruz? İnsanlar savaş konusunda düşünüyor. Çoğu insanın hem kendilerine hem de yakın çevrelerindeki topluma ilişkin güzel değerleri, umutları ve hayalleri var. Çoğu insan iç ve dış politikaların iyi ve adil sonuçlar doğurmasını istiyor. Dışarıya çıkıp, olabildiğince fazla insanla ilişki kurmanın yollarını buluyor olmalıyız.
Bu, hiçbir zaman federal binayı hedef almayalım ya da kentlerde “gündelik yaşamı” kesintiye uğratmayalım demek değil. Ama eğer sivil itaatsizlik eğitimine saatler harcamaya, daha sonra da sokaklarda yatmaya, tutuklanmaya, hapiste yatmaya, mahkemeye çıkmaya saatler harcamaya razıysanız, aynı miktarda saati insanların kapılarını çalmaya ve bir hareketi büyütmek için gereken zahmetli işlere vermeye de razı olmalısınız.5. Gerilimle başa çıkın. Bir krizin perde perde gelişmesine tanıklık etmenin ve bu krizi durduracak güçte bir kitle hareketi inşa etmek için gerekli sabırlı ve zahmetli çalışmayı yapmaktan başka bir seçeneğimizin bulunmamasının yarattığı gerilimle başa çıkmak zorundayız. Büyük bir öfke hissederken, bunu veritabanımızı güncellemeye, bilgilendirme masası kurmaya ve bir toplantı daha düzenlemeye kanalize etmeyi nasıl becerebileceğiz? Perspektifimizi kaybetmemeliyiz. Bizim yaşadığımız gerilim evimizi hedef almış bir cruise füzesinin yarattığı gerilimle kıyaslanamaz. Biz üstesinden gelinebilecek türden bir gerilimle karşı karşıyayız.Yapmamız gerekeni yapabiliriz. Örgütlenmeye devam! Cynthia Peters ([email protected]) bir eylemci ve yazardır. SEIU Local 285’te çalışıyor.
