Alev Ersan, İbrahim Alam ve İlyas Odman’la ortak sergileri "mâzîk" üzerine söyleşi.
mâzîk, farklı queer jenerasyonların zaman ve ifade arayışlarına, karanlığa ve yalnızlığa duyulan ihtiyaca, iyileşme, dönüşme ve yaşlanma biçimlerine odaklanan bir grup sergisi. İsmini mazı meşesinin üzerine mazı arılarının yaptığı, Kürtçe’de “küçük mazı” ya da “mazıcık” anlamına gelen mâzîk'lerden alıyor.
Alev Ersan, İbrahim Alam ve İlyas Odman’ın ortak bir çalışma ve birbirlerinin işlerine müdahalelerle hazırladığı mâzîk; güncel sergileme anlayışlarının sınırında, izleyici tekil ve o ana özgü bir 'akış'a davet ediyor.
Sanatçılar mâzîk’te, Depo’nun giriş katındaki kapının penceresinden süzülen gün ışığıyla beraber, sergi süresince yapılacak performanslar ve kayıtlarıyla dönüşen bir bahçe oluşturmayı deniyor. Derek Jarman’ın Modern Doğa (1989-1990) isimli günlüğündeki bahçe betimlemelerinden hareketle, bahçıvanın görüş alanı ve zamanla kurduğu ilişkiyi bir serginin ölçeğine taşıyor. mâzîk, farklı günlerde ya da saatlerde sergiyi ziyaret eden iki farklı kişinin aynı şeyi alımlayamayacağı bir süreklilik sunarken, içindeki zamanla birlikte bedenin hareketlerini de yavaşlatmayı amaçlıyor.
Mâzîk'i Alev, İbrahim ve İlyas'la konuşuyor; sergide sanatçıların bir araya gelişlerine değinip, serginin kavramsal, metinsel ve müzikal yapılarına bakıyoruz.
