Ömer Madra

12 Kasım Çarşamba günü Paris ve çevresinde başlayan Avrupa Sosyal Forumu'na katılan 100 bine yakın sayıdaki insan 270 seminer, 55 konferans, 287 çalıştay etrafında bu beş soruyu harıl harıl tartışıyor olacak üç gün boyunca. Beş mesele.

Sür'at asrında yaşadığımız apaçık. Yangın söndürme cihazından sömürgeci işgal ordularına, kılıç artığı teroristlerden gerilla/ partizan/ isyancı mücadelesine göz açıp kapayıncaya kadar geçiverdik. Ulusal kurtuluş cephesi'ni telaffuz etmemiz için şunun şurasında ne kaldı ki?

11 Eylül'den 2 yıl sonra: ABD nereye gidiyor, biz nereye gidiyoruz, azimetimiz neresi? Temel değerlerimiz kâr mıdır, değilse nedir? Kapitalizmin kurucuları -A. Smith & T. Jefferson- şirketlerden neden korkarlardı? Ölüm ve yıkımlar şimdi neden kat be kat arttı?

Türkiye'de hükûmetin Irak'ta "barış ve istikrar"ı korumak üzere oraya tümen boyutunda asker göndermek üzere Meclis'ten yetki alması, ABD'nin bu küreselleşen dünyayı sınırsız askeri güçle hegemonya altına alma yolunda açıkça ilan ettiği, hatta bundan bir yıl önce yeni Ulusal Güvenlik Strateji'sine de

Kyoto protokolünü Rusya'nın da onaylayıp bu antlaşmaya yürürlük kazandırıp kazandırmayacağı, asıl meseleyi oluşturuyor. "Tartışma" dedikleri, aslında Hamlet'in temel tartışma konusu oluyor: "Olmak mı, olmamak mı? İşte bütün mesele."

Irak Maliye Bakanı Kâmil el Keylani, Dubai'de İMF'nin öncülüğünde düzenlenen G-7 yani zengin ülkeler toplantısının ikinci gününde sürpriz yapmış. Daha bu göreve yeni atanan Bakan, Irak'ta petrol hariç tüm sektörlerin yabancı sermayedarlara satılacağını açıklamış ve herkesi şaşırtmış.

Okul müdürünün kayıt karşılığı okul temizletme mübadelesini doğal bulmayan Bakan, YÖK Başkanı ve 8 Rektörün Kara Kuvvetleri Komutanı'nı ziyaret etmelerine ilişkin olarak Genelkurmay Başkanlığı'nın açıklamasını da doğal ve yerinde bulduğunu açıklamış.

11 Eylül 2001'de Amerika'nın dünyanın geri kalan kısmı üzerinde temsil ettiği şeyler her ne ise onların tümünün simgelerine, özellikle de kapitalizmin simgesi İkiz Kuleler'e karşı girişilen büyük saldırı ise biz geri kalanlarda bu ikiz kavramı yarattı mı, bilmiyoruz: Şok. Elbette!

Rızamız hariç her şeyin 'küreselleştirildiğini' görüyoruz. Bu rızayı biz vermedik. Bu kararların ne ölçüde doğru ve sürdürülebilir olduğunu bilmiyoruz. Kendi geleceğimizi belirleme, buna ilişkin herhangi bir karar alma yetimiz kalmıyor.

Amerikan işgaline itiraz etmekle birlikte, işgale karşı direnişe geçmeyen Şiilerin Amerikan ve İngiliz işgalcilerinin istikrar sağlama umudunu bitireceğine çok büyük bir ihtimal olarak bakılmaya başlandı.

ABD, insanları adlarını duydukları anda tir tir titreten El Muhaberat, Emn-el Emm, özel güvenlik servisi şebekelerinin karanlık elemanlarını karanlık dehlizlerinden aydınlığa çıkarıp hizmete almış!

Olası operasyon oldu. Bademcik ya da apandisit ya da ur, herneyse o işte, alındı. Şimdilerde komşunun nekahatini konuşuyor medya: Ama, artık ameliyathane metaforumuz biraz demode mi oldu nedir, şimdi onun yerine bir inşaat şantiyesi manzarası kondu.

Irak'ta "savaş'ın esas olarak bittiğinin" "Top Gun" filmindeki kahraman pilotu oynayan oyuncu Tom Cruise kılığındaki Başkomutan tarafından ilân edilmesinin üstünden tam 100 gün geçti. Bu 100 günün şerefine olsa gerek, suretini taşıyan "yavrunu sevindir" oyuncakları piyasaya verilmiş...

Nobel ekonomi ödülü sahibi George A. Akerlof, diyor ki: "Bence bu, 200 küsur yıllık tarihinde ABD'nin sahip olduğu en berbat yönetim. Sadece dış politika ve ekonomi alanlarında değil, aynı zamanda sosyal konularda ve çevre konusunda da olağanüstü sorumsuzlukta politikalara girişti."

Durum değişmez: İstilâ savaşı oldu, istilâ sürüyor; direniş başladı, istilâcılar batıyor; en tanınmış uluslararası araştırma şirketlerinin ardı ardına yaptığı araştırmalar, istilâcı yönetimlerin çöküntüye gittiklerini, tecrit olduklarını net rakamlarla ortaya koyuyor...

Sezar'ın lejyonları akıl sağlıklarını korumak için gerekli o son umudu, "gel tezkere gel" umudunu da yitirince kopkoyu bir moral çöküntüsü, hatta moralsizlik içine girdi. O çok atlatılmak istenen, atlatıldığı sanılan Vietnam sendromu geri döndü.

Irak'ın "kendi kendini yönetmesi" yolunda ilk adımın atıldığını söylüyor BBC -birinci haberinde. Iraklılardan oluşan ve çeşitli toplum katmanlarını, dini ve etnik grupları, vesaireyi "temsil eden" bir yönetim konseyi kurulmuş; ülkenin yeni anayasasını da bu heyet-i muhterem yapacakmış.

Artık alıştığımız türden, hatta "sıradan" denilebilecek bir hafta sonuydu: Patlamalar, kazalar, kaos ve şiddetle lebalep dolu. Ayrıca, gerçeğin gerçeküstü ile iyice içiçe geçtiği, zaman zaman Buñuel filmlerine ve Kafka metinlerine dönüştüğü bir hafta sonu...

"Tarihi ihmal etmeyin. Bir bütün olarak kültürümüzde meydana gelen olgulardan biri, tarih konusunun devalüe olması, değer kaybetmesi" diyor Tarık Ali. Tarihçilere ve tarihe atıf yapan siyaset bilimcilerle gazetecilere, aktivistlere, düpedüz dürüst insanlara bugünlerde çokça iş düşüyor.

Türkiye'de Meclis AB doruk toplantısı öncesinde demokratikleşme reformu yönünde atılan bir dizi adımın son halkası olarak "6. uyum paketi"ni oybirliği ile kabul etti.

"Avrupa Kalesi".

Eh, artık, İran'a vaziyet edilmesiyle birlikte bizim briç ustası ortağımızla "deprem yaraları"nı bir güzel sardık mı, gelsin ardından Suriye. Orda "şlem"e gideriz. Vee, ardından da – neden olmasın?! – Kuzey Kore'de filân da "granşlem" yaparız!

Bütün dünyada insan haklarının korunması hukukunda insanlığın kaydettiği en ileri gelişmelerden biri, belki de birincisi kabul edilen 1966 tarihli iki BM Sözleşmesi 35 yıllık bir gecikme ile Türkiye hukuk sistemine giriyor.

Chomsky, yaklaşan felâket için "Böylesi görüşler geçmişte işitilmemiş değildi elbette, ama tarihte hiçbir zaman resmi ulusal politika olarak formüle edilmemişti. Sanırım, buna tarihten bir paralel bulmak için Hitler'e kadar geri gitmek gerekecek..." diyor.

"Seçilmemiş Azınlığın Büyüyen Gücü" konulu konferansta, konuşmacılar Uluslararası Af Örgütü, Greenpeace, Oxfam gibi hükûmet dışı kuruluşların solcu ya da liberal politikalarla ve "küresel iyi yönetişim" talebi ile serbest ticaret, iş ve demokrasi dünyasını tehdit ettiğini, hatta BM ve diğer uluslara

ABD'nin en tanınmış uluslararası hukuk uzmanlarından Princeton Üniversitesi emeritus profesörü Richard Falk, günümüzün en âcil küresel siyasi gelişimi olarak her yerde öncelikle konuşulan Amerikan İmparatorluğu tartışmasına yepyeni bir boyut olarak faşizm kavramını sokarken, yepyeni kaygıları da dev

İnsan medeniyetinin "doruk" noktasında olduğumuz konusundaki iddialar dört bir yanda kol gezerken, -- sonra söylemedi demeyin! -- gezegeni unufak olmadan ayakta tutabilme konusundaki ihtimaller epey azalmış gibi görünüyor.

2200 yıl önce azgın sularda boğulan, cehennem ateşlerinde kavrulan Sümer insanlarının bütün bu felâketlerde kendi günahlarının payı ne kadar olabilirdi ki?

Saddam Hüseyin rejimi çatırdayıp çökerken yağmacılar tarafından talan edilen Bağdat eski eserler müzesinin pek çok eserinin, kaderin garip bir cilvesi sonucu, belki de Saddam Hüseyin rejiminin bir "son dakika kıyağı" olarak, Bağdat varoşlarında gizli dehlizlerde saklanıp emniyet altına alınmış olduğ

Filistin-İsrail sorununu artık bu sefer kesin çözüme ulaştırmak üzere kolları sıvayan Bush, Ürdün'ün Akabe kentinde düzenlediği ve nedense herkesin "zirve" dediği toplantıdan ayrılırken, uçağının kapısı önünde gazetecilerle "kapıönü sohbeti" yapmış ve şöyle demiş: "Ortadoğu'nun çobanı olacağım." Tab