Sanat Uzun, İlham Sonsuz’un 3. bölümünde Şenol Ayla ve Timuçin Oral, müziğin bize hissettirdiklerinden yola çıkarak sohbet ettiler.
Beethoven’ın 9. Senfonisi farklı zaman, kültür ve hatta ideolojiler tarafından aynı coşku ile bensimsenmiştir. Biz de insanların kardeşliğine övgü olan bu hümanist eserin nasıl olup da Sovyet komünizminden Alman Nazizmine, ırkçı Rodezya’dan Avrupa Birliği’ne dek birbirinden çok farklı ideolojilerde aynı coşkuyu yarattığını konuştuk. Slavoj Zizek bu duruma ilişkin olarak A Pervert’s Guide to Ideology (Bir Sapığın İdeoloj Rehberi, 2012) filminde şöyle diyor: “Beethoven insanların kardeşliğinin ucuz bir kutlayıcısı filan değil, biz de özgürlüğün tadını çıkaran büyük bir aile değiliz... 9. Senfoni dehşetli bir eser, dünyanın tüm diktatörleri, baş teröristleri ve savaş suçlularının kucaklaşmasını sağlayan ‘sapkın, evrensel bir kardeşlik’ duygusu yaratıyor.”
Programda daha sonra müziğe atfedilen güçten söz ettik ve “müzik bu kadar güçlü mü?” sorusunun cevabını aradık. Müziğin insan ruhu üzerindeki derin etkilerinden, Freud ve Tolstoy’un müzikten uzak durma nedenlerinden, neşeli müziklerden ve Hıdırellez coşkusundan, tehlikeyi haber veren müziklerden ve korku filmlerinden, son olarak da müzikoterapiden söz ettik.
Bu bölümde şu parçaları çaldık:
1. Beethoven – 9. Senfoni 4. Bölümün bir kısmı (Osaka Number 9 Chorus seslendirdi)
2. Deep Purple – Beethoven’s Ninth (1993 Stuttgart konserinden)
3. Goran Bregovic – Ederlezi (Silence of Balkans albümünden, 1998)
4. The Birds filminin müziklerinden bir bölüm
5. Krzysztof Komeda – Rosemary’s Lullaby (Rosemary’nin Bebeği filminden, Mia Farrow’un sesiyle)
6. Neyzen Tevfik – Nihavend Taksim (Bu son parça hipertansiyona ve kulunça iyi geliyor, onun için çaldık :)
Önceki programlara şuradan ulaşılabiliyor.
