Sevgili Açık Radyo'm,
Seninle bir yılı daha birlikte yaşayıp kotardık. Aşina olduğum sesleri, sözleri, şiirleri, şarkıları dinleyerek geçti günler. Hele de şu satırları her duyduğumda…
“Daha kaççç köyden sürülsün insan, adam oluncaya dek?
Daha kaççç derya dolaşsın martı, bulsam diye bir tünek?
Daha kaççç toptan atılsın gülle, Harp toptan kalkıncaya dek?
Cevabı, dostum, rüzgârda bunun, cevabı esen rüzgârda…’’
Esen rüzgârda aranan cevapların bazılarını dinlediğim haberlerin satır aralarında buldum.Tilbe Saran’ın sesinden insanlığın halinin nice olduğunu ara ara dinlerken içim sızladı. Olsun dedim, sen seslenmeye devam ettiğin ve edeceğin için aydınlığa çıkmaya ben de bir destek veriyorum diye umutlandım. Radyomdan gelen her ses, kapı aralığından çıkılan bir yol. O kapı hep aralık olduğu ve her sabah bu aralıktan içeri girebildiğim için de mutluyum. Arada Yaşar Kemal’in kızgınlıkla seslendiği gibi benim de olup bitene çok sinirlendiğim, çaresiz hissettiğim oluyor elbette sonra ‘ Ne yaparlarsa yapsınlar! Hiç bir halt edemeyecekler! ‘’ dediğini duyduğumda; Haklısın! diyorum.
Açık Radyo’nun eşine zor rastlanır bir akılla, kara mizahla verdiği günlük haberlerin tuhaflığına, iç acıtıcı haline, Ömer Madra ile Özdeş Özbay’ın nüktedanlığına bazen kahkahalarla gülerek katlanıyorum.
Dünyamızda, memleketimizde olup biteni biraz da olsa katlanılır kıldığın için sağ ol. Yaşadıklarıma, düşündüklerime, hissettiklerime tercüman olduğun, olmaya devam ettiğin için sağ ol. Ve en kıymetlisi açık sesinle umudu her sabah aralamama destek olduğun için sağ ol.
Hep yanımda olduğun için ben de hep senin yanında olacağım.
Sana da iyi seneler özgür radyom.
Yeşim Başaran
