Kentsel Yurttaşlık

 Buenos Aires ve İstanbul kentlerinde devlet gecekondu ilişkilerini inceleyen Mert Arslanalp bu kentlerdeki “direniş, talep ve kurucu irade boyutları kadar kurumsal hukuki boyutlara” da bakıyor. Buenos Aires’te gecekondu temizleme politiklarına karşı verilen ve hala sürdürülen direniş mücadelerinin kentin özerk bir siyasi-idari yapıya evrilmesiyle yeni hukuki haklar getirdiğini anlatırken  İstanbul’da 2000lerden beri süregelen kent mücadelelerinin yeni hukuki haklar ve yasal değişimler getirmemesinin nedenlerini sorguluyor. Bunun kuvvetlendirilmiş merkeziyetçi yapıdan kaynaklandığı kadar istisnalara dayanan popülist kentleşme pratiklerinin yeni biçimlerde devam ederek mülkiyetçiliği genelgeçer kaide olarak oluşturmasının da sonucu olduğunu söylüyor. Bu bakımdan neoliberal kentleşmenin sadece dışlanma pratikleriyle değil yeni istisnalara dayalı içerme pratikleriyle de derinleştirildiğini belirtiyor. 

Mert Arslanalp, Buenos Aires ve Istanbul’un 20.yy’daki deneyimlerindeki benzerlikler ve farklılıkları sorgulayarak, kent hakları üzerinden yurttaşlık talebinin yarattığı/yaratacağı yeni bir politik kimlik tartışmasını açıyor.

Ayrıca bu konuyla ilgili Mert Arslanalp'ın makalesini Ayrıntı Dergi'nin Nisan-Mayıs sayısında okuyabilirsiniz: 
Ayrıntı Dergi Nisan-Mayıs 2016 Sayısı, Yurttaşlık Dosyası, Haklar ve İstisnalar: Kentsel Yurttaşlığı Derinleştirmek

***

Programda çaldığımız parça ile ilgili kısa bir bilgi:

Buenos Aires'in villa miseria denen gecekondu mahalllelerinde yaygın olan cumbia villera türüne ait. Cumbia tropik kökenli bir muzik türü olup, Buenos Aires de özellikle göçmenlerin etkisiyle 1990larda yaygınlaşıyor. Bu dönem aynı zamanda Carlos Menem'in başlattığı neoliberalleşme sürecinin sonucunda artan yoksulluk, işşsizlik ve eşitsizlikle özdeşleşen bir dönem. Cumbia parçalarının sözlerinde hem bu süreçlerin yarattığı toplumsal yıkımın  hem de bu bağlamda ortaya çıkmış, uyuşturucu, hırsızlık, çete ve sekse vurgu yapan yeni gençlik kültürünün izlerini görmek mümkün.