Unutulmaz düetler

Programa, iki Belçikalı sanatçı, Lara Fabian ve Maurane’ın birlikte seslendirdiği 2002 tarihli Tu es mon autre adlı parçayla başladık. Arkadaşlık ve alter ego gibi kavramları ele alan bir şarkıydı bu. Fransa listelerinde beşinciliğe kadar yükselmiş, Victoires de la Musique ödüllerinde ise "En İyi Şarkı" dalında aday gösterilmişti. Lara Fabian'ın yer aldığı bir başka düet de, Gilles Thibault ve Gerard Layani imzalı Johnny Hallyday şarkısı Requiem pour un fou. Parça, piyasaya 1976 ilkbaharında çıkmış ve büyük olay yaratmıştı. İlk olarak Fou d’amour – Aşktan delirmiş gibi bir isim verilmişti şarkıya ama bu kısa sürede değişti ve Requiem pour un fou yani Bir çılgın için ağıt’a dönüştü. Parçada, sevdiği kadını kaybetmemek için onu öldüren akli dengesi bozuk bir adamın, etrafı polis tarafından çevrildikten sonra, kendisini izleyen kalabalığa yaptığı konuşmayı dinliyoruz. Gazeteci-yazar Jean-François Brieu, bu parçayla 1939 tarihli Marcel Carné filmi Le jour se lève arasında bir paralellik olduğunu belirtiyor ve o filmde başrolü oynayan Jean Gabin’in canlandırdığı karakteri, bu şarkıdaki katile benzetiyor. Johnny Hallyday, yayınlandıktan sonra Fransa listelerinde bir numaraya oturan bu parçayı 1998’de Stade de France’da verdiği konserde bu kez Lara Fabian’la birlikte seslendirmiş, bu sayede parça, aradan geçen yirmi iki yılın ardından yeniden gündeme gelmişti.

Fransız popüler müziğinde düetlere, 1930’lu yıllardan itibaren rastlamak mümkün. Genellikle bir kadın ve bir erkeğin birlikte seslendirdiği bu tip şarkılara ilk örneklerden biri Mireille ve Jean Sablon'u bir araya getiren 1935 tarihli Puisque vous partez en voyage. Parçayı, ilerleyen yıllarda Françoise Hardy ve Jacques Dutronc yeniden yorumlamıştı. 60’lı yıllarda ise Jean Ferrat’nın eşi Christine Sèvres ile seslendirdiği La matinée ve Barbara ile Georges Moustaki’yi bir araya getiren La dame brune gibi şarkılarla karşılaşıyoruz.

2002 yılının yaz aylarında ise, Renaud ve Axelle Red, Manhattan-Kaboul adlı bir düete imza atmıştı. Renaud şarkıyı, 11 Eylül saldırıları sonrasında yazmıştı. Parçada o gün Dünya Ticaret Merkezinde hayatını kaybeden Porto Rikolu bir işçi ve sonrasında Amerika’nın Taliban’a verdiği karşılık sırasında yaşamını yitiren küçük bir Afgan kızından bahsediyordu sanatçı. Fransız listelerinde iki numaraya kadar yükselen parça, ertesi yıl düzenlenen Victoires de la Musique töreninden "En İyi Şarkı" ödülüyle ayrılmıştı.

Marc Lavoine’ın üçüncü stüdyo albümü "Les amours du dimanche"ta yer alan Chère amie, bir ayrılığın hikayesini anlatıyordu. Lavoine, sevgilisini terk eden ve ona bu ayrılığın acısını yansıtan bir mektup yazan bir adamın rolüne bürünüyordu şarkıda. Bu mektup sayesinde ilişkileri sırasına dile getiremediği tüm duyguları eski sevgilisiyle paylaşıyor ve ayrılıklarından duyduğu pişmanlığı dile getiriyordu. Lavoine şarkıyı 2001’de piyasaya çıkan albümünde bu kez Fransız müziğinin sembol isimlerinden Françoise Hardy ile birlikte seslendirdi ve böylece parça bambaşka bir boyut kazanmış oldu.

Calogero, 2004 tarihli üçüncü albümünde yer alan Face à la mer – Denize karşı adlı şarkı için rap müzisyeni Passi ile bir araya gelmişti. Şarkı, Fransa’ya gelen göçmenlerin bu ülkeye uyum sürecinde yaşadıklarını konu alıyordu. Her iki ismin de yabancı olmadığı bir süreçti bu zira Calogero’nun ailesi Sicilya asıllıydı, Passi ise Kongo’da dünyaya gelmişti. Calogero da tıpkı birçok Afrika asıllı göçmen gibi, Grenoble banliyösünde yetişmişti. Şarkının başında geçen: “İnsan ne kökenlerini, ne derisinin rengini seçebilir, Gecekondu mahallesinde yaşarken şatoları hayal edebilir” sözleri de bu açıdan her iki sanatçının da geçmişini yansıtıyordu. Parça piyasaya çıktıktan sonra büyük ilgi gördü ve satış listelerinde üçüncü sıraya kadar yükseldi. Calogero’nun albümü ise hem Fransa, hem de Belçika müzik listelerinde zirveye oturdu.

Garou ve Michel Sardou'nun birlikte seslendirdiği 2004 tarihli La rivière de notre enfance – Çocukluğumuzdaki nehir adlı parça, yayınlandığı yıl büyük ses getirmişti.. Didier Barbelivien’in kendi babasının anısına yazıp bestelediği bir şarkıydı bu.

Kariyerine şarkıcı olarak başlayan, sonrasında ise oyunculuğu ve mankenliği deneyen Dani, 1974 yılında Fransa’yı Eurovision Şarkı Yarışması'nda temsil etmek üzere seçilmiş ancak yarışmanın 2 Nisan’da hayatını kaybeden Cumhurbaşkanı Georges Pompidou’nun cenazenin yapıldığı güne denk gelmesi nedeniyle Fransa yarışmadan çekilince hevesi kursağında kalmıştı. Ertesi yıl şansını bu kez Serge Gainsbourg imzalı Comme un boomerang adlı şarkıyla deneyen sanatçı bu kez de jürinin şarkıda geçen bazı sözleri uygunsuz bulması nedeniyle Eurovision hayallerine veda etmek zorunda kaldı. Seksenli yıllarda uyuşturucu bağımlılığı nedeniyle oldukça zor bir dönem geçiren Dani'yi bu bataklıktan çekip çıkaran isim ise Etienne Daho oldu. Daho imzalı 1987 tarihli Mythomane adlı parça, onun tekrar müziğe dönmesini sağladı. İkili 2001’de yeniden bir araya geldi ve 1975’te Eurovision için uygunsuz bulunan Gainsbourg şarkısı Comme un boomerang’ı birlikte seslendirdi. Parça bu kez büyük ses getirdi ve ertesi yılki Victoires de la Musique ödül töreninde "Yılın Şarkısı" seçildi.

Yetmişli yılların başında Fransa'da bir düet furyası yaşanıyordu. Stone ile Charden ve Sheila ile Ringo çiftlerinin olay yaratan şarkılarının ardından Johnny Hallyday ve Sylive Vartan’ın sanat direktörü Jean Renard, bu ikiliyi bir dizi düet için bir araya getirmek üzere harekete geçti. 1973 Nisan’ında iki sanatçı kayıtları gerçekleştirmek için Londra’nın yolunu tuttu ama bir sorun vardı. Parçaların düzenlemesini yapacak olan Jean-Claude Vannier, Müzik Sendikası üyeleriyle birlikte grevdeydi. Bunu üzerine düzenlemeler için Lübnan’dan gelen Gabriel Yared adında genç bir müzisyende karar kılındı. Kayıtların yapılmasının ardından ekip Paris’e döndü ama Renard kaydedilen üç parçadan çok da memnun değildi, bunun üzerine daha önce aklında gelen bir besteye söz yazması için Michel Mallory’yi aradı ve ortaya J’ai un problème çıkmış oldu. Büyük ilgi gören şarkı, 1973 yazına damgasını vurdu.

1964 yılında, henüz genç ve oldukça utangaç bir şarkıcı olan Salvatore Adamo, Les filles du bord de mer – Deniz kıyısındaki kızlar adında bir şarkı yayınlamıştı. Java ritminde neşeli bir melodiye sahip bu parça için Adamo, kuzey kıyılarında bulunan plajlarda denize giren genç ve güzel kızlardan ilham almıştı. Parçayı 1993’te bir başka Belçikalı Arno, oldukça farklı bir yorumla kaydetti, hatta ilerleyen yıllarda ikili parçayı birçok farklı organizasyonda birlikte de seslendirdi. Şarkının bir başka yorumu ise, Adamo’nun 2008’de yayınlanan "Le bal des gens bien" adlı düetler albümünde yer alıyor. Sanatçı; Olivia Ruiz, Thomas Dutronc, Adrienne Pauly ve Julien Doré gibi isimlerle bir araya geldiği bu çalışmasında; Tombe la neige, Inch’allah ve La nuit gibi unutulmaz şarkılarını yeniden yorumlamıştı. Les filles du bord de mer’i ise Fransız müziğinin en üretken sanatçılarından biri olan Alain Souchon ile birlikte seslendirmişti.

Kariyeri boyunca repertuarında farklı kültürlere ait melodilere yer veren Bernard Lavilliers, 2004 tarihli albümü "Carnets de bord"da, bu kez Dünya müziğinin efsanevi isimlerinden Cesária Évora ile bir araya gelmiş ve Elle chante adlı parçayı seslendirmişti. Şarkıda da: “O şarkı söylüyor, rüzgar gibi savrulan bir sesle, Sözsüz bir melodi bu zamanın dışından gelen, O şarkı söylüyor, gözleri kapalı, boynu bükük, Sizden çok uzakta bir ülkeye dalmış bir halde.” sözleriyle Évora'dan bahsediyordu Lavilliers.

Fransız slam müzisyeni Grand Corps Malade, 2020 yılında, kadın meslektaşlarıyla yaptığı düetlere yer verdiği "Mesdames" adlı bir albüm yayınlamıştı. Albüme; Louane, Laura Smet ve Suzane gibi isimler katkı sağlamıştı. Bu çalışmasıyla Fransa ve Belçika’da, müzik listelerinin zirvesine oturmuş, Camille Lelouche’la birlikte kaydettiği Mais je t’aime adlı parçayla da Victoires de la Musique töreninden "Yılın Şarkısı" ödülüyle ayrılmıştı Grand Corps Malade. Sanatçı, bu albümde yer alan ve insanın bir kız kardeşi olmasının öneminden bahseden Une sœur adlı parçayı, Fransız müziğinin en güçlü kadın vokallerinden Véronique Sanson ile birlikte seslendirmişti.