Portre: Vincent Delerm

Vincent Delerm, 1976 yılında Fransa’nın Evreux kentinde dünyaya geldi. Kendisi aynı zamanda Türkçeye Biranın İlk Yudumu ve… Diğer Küçük Zevkler adıyla çevrilen La Première Gorgée de Bière’i de kaleme alan edebiyatçı Philippe Delerm'in oğlu.  Müzik kariyerine doksanlı yıllarda liseden arkadaşlarıyla kurduğu cold-wave grubu Triste Sire ile başladı. Gençlik yıllarında, The Cure ve Joy Division gibi Anglosakson toplulukların yanı sıra Françoise Hardy, Barbara, Michel Berger ve de özellikle Alain Souchon gibi Fransız sanatçılara da büyük bir hayranlık duyuyordu. İlk sahne deneyimini 1998’de, Rouen’da bulunan Ronsard salonunda yaşadı. 2000 yılında yerleştiği Paris’te aktör François Morel’in daveti üzerine katıldığı France Inter radyosunda yayınlanan bir programda, onu bağımsız müzik stüdyosu Tôt ou Tard’a kazandıracak olan Thomas Fersen’le tanıştı ve bu sayede 2002 Nisan’ında ilk albümünü yayınlama şansını elde etti. Vincent Delerm, şarkılarını piyanosunun başında oldukça monoton bir sesle söylüyor, bu gösterişten uzak stil, şarkılarının melodilerine de yansıyor. Bu minimalist yaklaşım belirli bir kesimin pek hoşuna gitmese de sanatçı kısa sürede özellikle otuz-kırk yaş arasındaki müzikseverlerin favorisi haline geldi. Eserlerinde genellikle günlük hayatın içinden basit olayları konu alan Delerm, ilk albümündeki şarkılarda, kimi zaman ünlü oyuncu ve yönetmenlerin ismini anarak sinemaya atıfta bulunuyor, kimi zaman da Tes parents gibi parçalarla dinleyicisiyle kendi tecrübelerini paylaşıyor, şarkı sözlerindeki detaycılığını melodilerinin sadeliğiyle dengeliyordu bir anlamda. 

Dört yüz bin satarak ciddi bir ticari başarıya da imza atan ilk albümüyle 2003’te düzenlenen Victoires de la Musique töreninden “En İyi Çıkış Albümü” ödülüyle ayrılan Delerm, bu albümde; La femme d’a coté (1981) ve Vivement dimanche (1983) gibi François Truffaut filmleriyle tanınan Fanny Ardant’ı konu alan bir şarkıya da yer verdi. Sanatçının evindeki siyah beyaz bir fotoğraftan aldığı ilhamla ünlü oyuncuyla yaşadığı platonik aşk üzerine tasarladığı bu şarkı dışında albümdeki sinemayla bağlantılı bir başka parça da Deauville sans Trintignant'dı. Claude Lelouch’un ünlü Un homme et une femme (1966) ya da Türkçe ismiyle Bir Kadın ve Bir Erkek filmi, hatırlayacağınız gibi Fransa’nın kuzey kıyısında bulunan Deauville’de geçiyor, filmde başrolleri Jean Louis Trintignant ve Anouk Aimé paylaşıyordu. Söz konusu parça da Deauville’de sorunlu bir ilişki yaşayan bir çifti, genç bir kadınla ondan daha yaşlı bir adamı konu alıyor. Hali vakti yerinde bir çiftti bu, geceleri sık sık dışarı çıkıyor, değişik yerlerde yemek yiyor ama yine de büyük bir can sıkıntısı içindeki kadının aklına sık sık Un homme et une femme filmi geliyor ve Trintignant olmadan biraz hayal kırıklığı yaratıyor Deauville diye geçiriyor içinden. Şarkının son kısmında, filmden alınmış bir Jean Louis Trintignant monoloğu da bulunuyor bunun yanı sıra.

Vincent Delerm ikinci albümü “Kensington Square”’i 2004 yılında piyasaya sürdü . Irène Jacob, Mathieu Boogaerts, Dominique A ve Keren Ann gibi meslektaşlarını konuk ettiği bu albümün öne çıkan parçaları arasında Les filles de 1973 ont trente ans, Le baiser Modiano ve Anita Pettersen gibi hem mizah hem de nostalji dozu yüksek şarkılar yer alıyordu. Ayrıca doğum yeri olan Evreux’ye adadığı aynı adlı şarkıda Delerm’e trompetiyle Ibrahim Maalouf eşlik ediyordu . Albümün açılış şarkısı Les filles de 1973 ont trente ans'da "1973’lü kızlar otuz yaşına geldi" diyen sanatçı parçada okuduğu lisedeki kız arkadaşları üzerinden bir nostalji yaşıyor ve bizi de seksenli yıllara götürüyordu. "Rain Man filmine üç defa gidenler, Etiyopya’ya, Somali’ye pirinç gönderenler, Balavoine için ağlayanlar (ki burada 1985’te bir helikopter kazasında ölen Fransız şarkıcı Daniel Balavoine’dan bahsediyor), Best Montana yazılı t-shirtler ve Rosanna Arquette’in spor ayakkabılarından giyenler, İngilizce dersinde kendilerine Brezilya bileklikleri yapanlar" diye tanımlıyordu sınıf arkadaşlarını sanatçı. Bu albümdeki bir başka şarkı da Quatrième de couverture adını taşıyordu. Bir Temmuz akşamı, Paris’te, Seine nehri yakınlarına kurulan bir sahafta, kitapları karıştıran bir adamı konu alıyordu bu parça. Kitaplara bakarken zevklerinin uyuştuğunu düşündüğü bir kadını fark ediyordu bu adam ve onun incelediği kitaplar üzerinden de bir ilişki yaşayacak kadar uyumlu olup olmadıklarını analiz ediyordu adeta. Örneğin kadın İspanya iç savaşı üzerine üç yüz sayfalık bir kitaba ya da Nebraska seyahat rehberine bakınca ondan uzaklaştığını hissediyor ama François Truffaut’nun Alfred Hitchcock’la yaptığı röportajlardan oluşan kitabı ya da Sempé’nin bir çizgi romanını inceleyince ne kadar çok ortak noktamız var diye geçiriyordu içinden. 

Vincent Delerm, 2006’da, kayıtları İsveç’te gerçekleşen “Les piqûres d’araignée” adlı albümü yayınladı. Bu çalışması melodi anlamında ilk iki albümün gerisinde kalsa da Sous les avalanches, Sépia plein les doigts ve Déjà toi gibi parçalar sayesinde ticari olarak büyük bir hüsran da yaratmadı. Bununla birlikte, Renaud’nun aynı yıl yayınlanan Les bobos adlı şarkısında da muzipçe belirttiği gibi yalnızca "burjuva bohem" olarak da adlandırılan üst orta sınıf Parislilerden oluşan “elit” bir kitleye hitap etmesi nedeniyle eleştirilere maruz kalıyordu. Sanatçı 2006’nın Ekim ayında; Georges Moustaki, Yves Simon, Alain Souchon ve Alain Chamfort gibi önemli davetlilerle renklenen bir turneye start verdi. 2008 yılında dördüncü stüdyo albümü “Quinze chansons”’u yayınlayan Delerm, bu albümdeki şarkılarda yine birçok ünlünün ismini anıyordu. Bu isimler arasında fotoğrafçı Martin Parr, futbolcu Patrick Vierra, tarihçi Max Gallo ve besteci François de Roubaix vardı (Vincent Delerm şarkılarında adı geçen kişileri listeleyen internet sitesine buradan ulaşabilirsiniz). 2009 yılında Bataclan ve La Cigale gibi salonlarda sahne alan Delerm. 2011’de tiyatroyla müziği aynı potada eriten gösterisi Memory ile izleyici karşısına çıktı. Ertesi yıl "Sanat ve Edebiyat" alanında Şövalye nişanına layık görülen sanatçı, 2013 Kasım’ında da bir kadın ve erkeğin tanışmaları ve bunun ardından da aralarında gelişen romantik ilişkiyi konu alan “Les amants parallèles” isimli konsept albümü yayınladı.

Müzikal tarzının minimalist olarak nitelenmesiyle ilgili: “Minimalizmden bahsedilmesinden hoşlanmıyorum, hayatın kendisi de zaten bu şekilde, illa önemli görünen unsurlardan oluşması gerekmiyor” diyen, aynı zamanda kendisini angaje bir şarkıcı olarak görmediğini, şarkılarının amacının ders vermek olmadığını belirten Delerm, 2015’te Michel Leclerc’in La vie très privée de Monsieur Sim adlı filminin orijinal müziklerine imza attı. Ertesi yıl şimdilik son stüdyo albümü "A présent"ı yayınlayan sanatçının bu albümü, Les Inrocks dergisince yeni bir başyapıt olarak nitelendirilirken Delerm’in Fransız şansonunu bir kez daha zirveye taşıdığı belirtildi.