Merhaba Açık Radyo,
Sevgili Akın Yılmaz‘ın mesajı bunu yazmama neden oldu. 80’li yılların Ankara’sında, üniversite yıllarımda birlikte çalışma zevkini yaşadım Akın abiyle.
Kırgızistan’da yaşayan ressam bir dinleyicinizim.
Vatansız ve sınırsızım ve Açık Radyo'nun varlığıyla mutlu olanlardanım.
Günümün büyük bölümünde, müzik, ekoloji ve insana dair programlarınızı zevk ve açlıkla dinleyen naçizane bir ölümlüyüm.
"İyi ki varsınız" dersem ezber bir söz olarak anlamayınız lütfen.
Açık Radyo'muz bir zamandır dinlediğim tek radyo.
Yüz yüze olsak daha iyi neler yapılabilir diye görüş belirtebilmek isterim ama gerçekten değer veriyorum yayınlarınıza. Program sunucularınıza, hazırlayanlara ve teknik ekipteki her bireye sonsuz sevgi tebriklerimi sunarım...
Kusur olmaz mı, elbette...
Ama sizi alkışla selamlıyorum.
Sizde kusur arayanların boşa çaba harcadığını da belirtmek isterim.
Çölde bir vaha deyimi ne güzel.
Her yıl, her sezon destek yapamıyorsam başka destek ihtiyaçlarından.
Bundan ötürü elbette üzüntü duyuyorum. Ancak diğer destekçi, dinleyici dostlarımızın varlığı beni rahatlatıyor.
Türkiye’nin ekonomik yaşamından olumsuz etkilenen her bireyine ulaşmak istesem de başaramayacağımı sanırım biliyorsunuz.
Ben de gücüm etkisinde naçizane çaba göstermeye çalışıyorum.
Açık Radyo'ya istediğim maddi desteği veremediğim için beni affedin.
Ama ne olursa olsun hayatımdan çıkmayın.
Radyonuz bana açık olsun, yolunuz açık olsun.
Biraz değil, hayli uzun oldu, bağışlayın lütfen.
Sevgilerimle.
Kasım Yeter
