Erdal İnönü
Irak ile ilgili dış politika gelişmelerinin vardığı son aşamanın, bir vatandaş olarak beni son derece rahatsız ettiğini söylemek istiyorum. Girmekte olduğumuz yanlış yoldan dönebilmek için son umut TBMM’nin, gönderilen hükümet tezkeresini onaylamamasında toplanıyor.
Tezkere onaylanırsa, kısa bir süre sonra, kendimizi, Irak’a demokratik bir düzen getirmek için saldırı düzenleyen bir grup güçlü devletle aynı safta, savaşın içinde bulacağız. Onun için, her türlü kişisel kaygı ya da çekingenliği bir tarafa bırakarak sormalıyız: “Biz bu savaşa niçin giriyoruz?”
Ülkemizin varlığını tehdit eden bir açık tehlike karşısında olduğumuzu kimse iddia etmiyor. Birleşmiş Milletler’den tüm ulusları Irak’a savaş açmaya ya da böyle bir savaşı desteklemeye çağıran bir karar çıkmamıştır. Ne NATO antlaşmasında ne de ABD ile stratejik boyutu da olan işbirliğimizde böyle bir savaşa girme yükümlülüğü yoktur.
Savaşa karar vermiş güçlü devletlere bazı kolaylıklar göstererek ulusal çıkar sağlama yolunu Cumhuriyet hükümetleri geçmişte benimsememişlerdir. Bu politikadan sapıldığı bir-iki istisnai halde sonuç hep aleyhimize olmuştur.
Hiç kimse hayal etmesin! Savaşı kendi iradesiyle başlatan güçler, savaş sonunda bir kazanç sağlarlarsa bu kazançtan kimseye pay vermezler. Yok eğer kaygımız istemediğimiz durumların ortaya çıkmasını önlemek ise, bunu ancak kendi gücümüze dayanarak ustalıklı bir diplomasi ile sağlayabiliriz. Kendi gücümüzü geçici yardımlarla arttıramadığımızı da artık herkes anlamış olmalıdır.
TBMM’nin bizi hiçbir geçerli nedeni olmayan bu savaştan uzak tutacak kararı vermesini umutla bekliyorum.
