Merhabalar,
Açık Radyo seveni, hep dinleyeni ve destekleyeniyim. Beni çok sevindiren sevimli bir anımı özellikle Beysun bey ve Alican beyle ve tabi ki Açık Radyo'yla paylaşmak istedim. Geçen Pazar (daha yeni) 5 yaşında oğlumla Taksim'den tiyatro dönüşü iki katlı Taksim-Bostancı otobüsüyle eve geliyorduk. Eğlenceli olsun diye ikinci katın boş olan ön koltuğuna oturduk. Köprünün orta yerine gelmiştik ki oğlum ayağa kalkıp denize dönerek avazı çıktığınca "heeeeey açık deniiiiiz" diye bağırdı. Şok oldum bir an inanamadım. Ne zaman yakalmıştı program jeneriğini de ve böylesine güzel manzara karşısında nasıl da güzel örtüştürmüştü.. Tabii müthiş sevindim. Açık Radyo'nun nerelere ulaştığının ve geleceğinin resmidir dedim içimden.
Hepinize sonsuz teşekkürler, tekrar dünyamızı güzelleştirdiğiniz ve zenginleştirdiğiniz için..
Selamlar, sevgiler.
Arçil'in annesi
