Biz hasbelkader radyo dinleme ölçümü yapıyoruz. Zaman kalmadığı için kısa yazıyorum. 2004 Ocak ayında ilk raporu çıkarttık. Yüzlerce radyo çeşitli sebeplerle bizi "dövmeye" başladılar. Sahipleri, yöneticileri arıyordu. "Ben nasıl bu kadar dinlenirim..!" "Siz ne diyorsunuz.. vb." Laf aramızda araştırmamız çok özenli ve doğruydu. hala öyledir.
Radyolara sabırla ve hoşgörüyle hep anlattık. Bu tepkilerin "kuzguna yavrusu" meselesi olduğunu biliyorduk ve doğrusu biz radyoları zaten neredeyse toptan seviyorduk. Araştırmanın ilk sonuçları konusunda asgarisinden telefonla da olsa radyo yetkilileri ile konuşma kararı aldık. Kendilerini arıyorduk.
Evet 2004 başında Ömer beyi böyle aradım. Çeşitli kem kümlerden sonra korka korka, araştırma sonucuna göre, "Ömer bey Açık Radyo'yu bir günde 10 bin kişi dinliyor" dedim. Bir sessizlik oldu. Sonra karşıdan kocaman ve derin bir hayret dolu bir: "Ne diyorsunuz?.." geldi. Eyvah dedim, bir çok patrondan / yetkiliden zılgıt yedik ama kaderde keşke Ömer Madra'dan azar işitmek olmasaydı..
Madra şöyle devam etti, mealen: "Biliyor musunuz? Biz zaten onbin kişi tarafından dinlendiğimizi düşünürdük ve bunu kendimize hedef de yapmıştık, hatta kuruluş aşamasında girişimcilere sunduğum bir metinde bu onbin rakamını bir hedef olarak zikrettigimi de hatırlıyorum. Ve bu hedef Oktavio Paz'dan gelir, Oktavio Paz bir yerde şöyle demiştir: "Biz dünyanın her ülkesinde 10 bin kişiyizdir." işte ben de bunu dikkate alarak 10 bin kişi tarafından dinlenmenin bir hedef olabileceğini söylemiştim. Siz şimdi bana onbin kişi tarafından dinlendiğimizi söylüyorsunuz." Madra boyle dedi.
Peki bunlari işiten benim ne hale geldiğimi düşünebiliyor musunuz?..
Açık Radyo hayata tahammül etme sebeplerimizden birisidir.
Düşünün..
