Merhabalar Yılmaz abi ;
Öncelikle yaptığınız herşey için teşekkür ederim, bana "şiir yazmak" ayrıca "yazabilmek" olgusunu gösterdiğiniz için teşekkür ederim. Evet ben sizin sayenizde şiir yazmaya başladım. Aslında kendi kafamda biriktirdiğim ne varsa kağıda aktarmayı öğrendim bilmiyorum ne kadar devrik bi cümle oldu ama artık idare et çünkü annem dinliyordu ve eve yeni geldim Yılmaz Erdoğan var radyoda deyince hemen bi mail atayım dedim. Çok şiir yazdım sadece istediğiniz birini okuyun diye iki tanesini yollayım dedim daha çok var umarım okursunuz.Aman Yılmaz bey elimden tutun lütfen demiyeceğim ama sadece ilgili olursanız lütfen bi yol göstermenizi dilerim.Kaleminize ve yüreğinizde sağlık... Ben en ilgili takipçinizim ve yaptıklarınız (yapıtlarınız) bana yol gösteriyor teşekkür ederim. Yılmaz Erdoğan'ı sadece komedyen yada komiklik yapan bi insan olarak hiçbir zaman göremedim ki böyle görenleri bizzat kınıyorum çünkü o Ankara-Van arasında gidip gelen bi insan sadece komiklik yapamaz duyguları o "yol"da birikir ve bu duyguları bize yansıttığınız için teşekkürler...
2 tane şiirimi buraya yazdım umarım okursunuz ...
aşk değildi busevgi hiç olmamıştıarada bazı özveri kırıntılarısadece o kadarbiz aşk sandıkama çoktan yıkılmıştı umutlaruzun bir yolduiçinde bir yok yoktuyürüdük beraberaşk değildi busevgi hiç olmamıştıuykularım kabus olduumutlarım denizlerde boğulduseni beklerken sahildedalgalar geldi içimesen gibiydi herşeybuz gibiydi kalplersen bıraktın gittiniçimde bir aşk kaldıgerisi yalandısen yoktun oradakim vardı bu bensiz odadaseni bir kar tanesi gibi bekledimyağmaya müsait ama düşeceğim yeriben hiç bir zaman bilemedimeriyorum artıkhatta çoktan bittimsen beni merak etmeben toprağımı bilirimsen dur elleşmeBen kendim ölürüm...
-------------------------
Bilirsin sende herşeyiSusarsın içinden haykırırcasınaSende sevdin yıllacaUykularını karartırcasınaHep sevgilerini yarıştırdınKelimelerine aşk koklattınSevdin evet hep gerçekten sevdinMasumdun...Kedinin ciğere bakarcasınaÇiçeklere anlam katarcasınaSusma artık buradaNe kaldı ki geriye senden başkaSevmeyi öğrettin sen onlaraAşk sana vardıGerisi hep umutsuzluktandıKorktun ölümden, sustun hepsindenGidenler sana baktıİçinde hep huzursuzluk vardıNe olur uyan artık bak sabah olduYine beni en ummadığım yerde vurduMutfakta kahve alırken kendimeSen yoktun inan ki içimdeGit artık buralardanBeni kimse utandıramaz artıkÖlümü sorgulamana gerek yokKimsenin ölümü anlamasına gerek de yokAşk bir bakıma ölüm demek bilirsinHer öldüğün anda aşk çıkar karşınaAlır seni koparırcasınaYaşarken ölürsün her sevgili anındaSevmek de aşk da seni sokaklara bırakırÜzerine simsiyah bir kar yağdırırYollar arkanda kalırİçinde bir tek aşk kalırRenklere anlam veremedin ama...İçimdeki bütün renkleri sildin bir andaSen de bilirsinAşk hep siyahtıKırmızıyla gözümüzü boyadılar
