Sevgili Haluk Bilginer,
Biraz önce küçük kızım Ada’nın ( 9 yaşına girdi) başını okşayarak uyuturken, ona hayal-meyal hatırladığım “radyo günlerini” anlattım.
Televizyonda en sevdiği dizilerden birini seyretmekten gönüllü olarak vazgeçti, başını dizlerime koydu ve sizi dinledik. Sadece radyo dinlemenin, sıradan bir geceyi, bir şenliğe çevirdiği zamanlara döndük. (Hatta kırmızı ışıklar veren şamdanlarımı bile yaktım.)
Sürprizlerle dolu bu program, dinleyici destek projesi için mükemmel bir final oldu. Açık Radyo,sizinle birçok yeni destekçi ve iyi bir programcı da kazandı anlaşılan. Artık oyunlarınızda ve filmlerinizde sizi gördüğümde,“aileden biri” olduğunuzu düşüneceğim.
Bu güzel gece için çok, çok teşekkürler.
