Merhabalar,
Oldukça uzun bir zaman oldu sizlerle tanışalı, o zamanlar üniversitenin son yıllarıydı Bursa'dan herhangi bir bahaneyle İstanbul'a her gelişimde dinlerdim açık radyo'yu, dönüş yolundaysa yüzüm düşerdi, nasıl olur da böyle bir radyo'yu bulunduğum şehirlerde dinleyemem diye. 98 yılında artık benim bir parçam olmuştu radyo. Bu konuda siz birşey yapmadınız 'radyo hala birtek istanbulda yayın yapıyordu' ama ben artık İstanbul'da yaşamaya başlamıştım.
Sizlerle güldüm sizlerle ağladım sizlerle dans ettim bazen sizinle kavga ettim ama en çok sizler sayesinde şaşırdım onca sene. Varlığınızın büyük bir şans olduğunu düşünüyorum kendi adıma, kendi adıma diyorum çünkü Irak savaşı döneminde sabahın ilk saatleriyle başlayan açık gazeteyle beraber gelen kötü haberler yüzünden eşim ciddi bir tavır aldı bana ve radyoya. Onun yüzünden artık kaçak dinlediğim bir radyo olmaya başladı :( Senelerdir elimden geldiğince destek vermeye çalışıyorum radyoma. Eşim de senelerdir acaba ben de destek olsam bir program Ömer Madra benim için susar mı? diye sorar durur :) .
Ben gazeteokur değil gazetedinlermişim meğer. Gazete okumaktan nefret ederim, çocukluğumdan beri televizyon haberlerine tahammülsüz olmamın sebebini sizin haberlerinizi dinlerken çok daha iyi kavradım. Vatan millet sakarya demeden yalnızca insanlığı önemseyen haberler yapıyorsunuz. Çevre dediğinizde kapınızın önünden değil Dünya'dan bahsediyorsunuz. Kürenin her bir noktası sizler için önemli, yeryüzünde varolan her canlının bir anlamı var, tüm bu düşünceleri paylaştığım bir radyom var, ne mutlu bana.
Yıllardır her dinleyici desteği haftasında çat kapı stüdyoya gelmek istedim ama cesaretimi bir türlü toparlayamadım. Bu sene yapılacak desteklerle radyo'nun daha da bağımsızlaşacak olması çok heyecan verici. Bizi hiç bırakmayın sayenizde benim gibi düşünen insanların varlığından haberdar oldum. Yaşama dair bir umut taşıyorum artık. Gönlünüze, dilinize sağlık…
Sevgilerimle…
