Bu sabah bir kere daha okuyayım istedim Rakel’in mektubunu. O bu satırları okurken ben 10 metre ötesindeydim, nerelerde durup nerelerde tıkandığını, nerelerde elinin titrediğini nerelerde alkışlarla sözünün kesildiğine tanık olanlardanım…
Televizyon kısaltarak da olsa yayımladı Sevgiliye Mektubu okuyan Rakel Dink’i.… Ama ben oradayken bir de şunu gördüm: Empatiye güya hazır halkımızın İsa-Mesih-Hisus sözcükleri geçince bu mektubun nerelerinde çaresiz bir zincirlenmişlikle gözünü kaçırdığını, tereddüt ettiğini o büyük sözleri alkışlayamadığını…
Ve polisin basına dağıttığı O.Samast fotoğrafının devasa bir Türk Bayrağının önünde, K.Atatürk imzalı “bu toprakları kaderine terk etmeyeceğiz” yazısının önünde çekildiğini de gördüm!
Buna gerilim mühendisliği diyenler var …Hangi gazete ne yazarsa yazsın…nasıl yazarsa yazsın, medya vs ne derse desin …değişmeyecek bir ilkelliğin içinde tutsağız… bireysel ya da toplumsal…gerilim aktörlerinin filminde tesadüfen başarılı karakter oyuncularıyız hepimiz.
İstemesem de ümitsizim...
Sevgi ve saygılarımla…
