Merhaba Herkes,
Müteveffa oğlum Cem Madra’nın yaklaşık 30 sene önce ortaya attığı delice fikre 92 kişiyi de her nasılsa ortak etmeyi başararak kurduğumuz topluluk radyosu Açık Radyo, bu yıl uluslararası Hrant Dink Ödülü’ne layık görüldü.
Radyomuzun ve programcılarımızın yıllar içinde layık görüldüğü ulusal ve uluslararası ödüllerin 61incisi ve şüphesiz en değerli olanlarından biri bu. Ödülü tüm radyo ekibi adına almaktan duyduğum gurur ve mutluluğu size tarif edemem.
Açık Radyo, yüzde 99’u gönüllü çalışan ve toplam sayıları artık 1400’ü aşmış bulunan programcılarıyla birlikte neredeyse 29 yıldır dünyanın ve ülkenin en can alıcı haberlerini yorumlarıyla birlikte dinleyicisiyle paylaşma gayreti içinde: En âcil meseleler üzerinde satır-aralarında kıtalar-arası yolculuklar, kuşaklar-arası sohbetler gerçekleştirmeye çalışıyor.
Ayrıca, dünyanın neredeyse tüm müzik türlerini, neredeyse tüm dillerde (hatta yokolan dillerde bile) söylenen, bilinen tüm müzik aletleriyle çalınan şarkılarını, yeryüzü canlılarının (kurtların, kuşların, balinaların, balıkların…) seslerini, lakırdı ve takırtılarını tüm toplumla paylaşmaya girişiyor.
Tüm bu sesler, tınılar, düşünceler, yorumlar, şiirler, şarkı ve türkülerle, anlatılması elzem olan hikâyelerle dinleyicisini olabildiğince enforme edip ona bir çeşit esin kaynağı olmaya ve böylelikle ortak bir çabayla dünyayı daha iyi bir yer haline getirmeye çalışan bir kurum.
Ona bir “müşterek” de diyebilirsiniz pekâlâ. Ormanlar, parklar, bahçeler, kütüphaneler gibi... (Kütüphane demişken, radyomuzun kültür-müzik-edebiyat-sanat-antropoloji-şehircilik ve benzeri konulardaki binbir programından türeyen 27 kitaba, yarın bir yenisinin ekleneceğini, müteveffa programcımız film eleştirmeni Cüneyt Cebenoyan’ın sinema programlarından aktarılan bu kitapla AR kütüphanesinin biraz daha zenginleştiğini bu vesileyle sizlere taze haber olarak aktarayım.)
Radyomuzun 1995 yazında yayınlanan manifestosu “Haysiyetli işler yapmak lazım” diyor. Ve devam ediyor: “Hiçbir çözüm üretmeyeceğimize söz veriyoruz. Olsa olsa, dünyadaki ‘meraksızlık’ sendromuna, geçici bazı çareler getirmeye çalışabiliriz. Size bir şey vermek istemiyoruz; mümkün olduğu oranda sizden bir şeyler almak istiyoruz. Çünkü bu, bizim ortak projemizdir.”
Evet, Radyomuz o gün bugündür bağımsız yayıncılığını esas olarak dinleyicisinin desteği yani kişisel sponsorluğu ile gerçekleştirme uğraşını var gücüyle sürdürüyor. 20 yıl önce başlattığımız dinleyici destek projesinin hemen başında konuğumuz olan sevgili dostumuz ve programcımız Hrant bakın nasıl tarif ediyor bu radyoyu:
"Açık Radyo benim için belki bir cümle şöyle söyleyeyim: Türkiye'nin yozlaşmış entelektüel performansının bence kendini koruyabilmiş, kendini estetize edebilmiş, kendini bir köşede yoğunlaştırabilmiş yegâne sığınağıdır diyebilirim. Yani savunma alanıdır diyebilirim. Öyle düşünüyorum. Başından beri koymuş olduğu programlarla, ülkelerle ve o kitlesiyle, kucakladığı kitlesiyle, konuklarıyla, müziğiyle, kültürüyle her şeyiyle sıradanlığın değil, sıradışılığın ama aynı zamanda da olağanlığın, olması gerekenin tek yapılabildiği yer gibi gözüküyor benim görebildiğim kadarıyla."
(Hemen şunu ekleyelim: Sevgili Hrant’tan bizlere miras kalan Agos gazetesine Açık Radyo’da 2012’de açtığımız pencere “Radyo Agos” da neredeyse 12 yıldır püfür püfür taze hava estiriyor.)
Ana hedefimiz özgür, demokratik, eşit ve barışçı bir toplumun var edilip yaşatılması için mütevazı bir katkıda bulunmaktan ibaret.
Barış mesela. Daha ilk yayın gününden itibaren, o sırada keskin nişancıların amansız ateşi altında inleyen Bosna-Hersek’ten sivillerin günlük hayat-ı hakikiye hikâyelerini içeren “Saraybosna Günlüğü”nü aylarca canlı olarak naklen yayınladık. ABD öncülüğünde Batı ülkelerinin 2003’deki Irak istilasına karşı daha 17 ay öncesinden başlayarak tavır aldık, 15 Şubat 2003’te tarihin en büyük barış protestolarından birini müteveffa dostumuz şair ve aktivist Roni Margulies Londra’dan canlı nakletti. 1 Mart’ta ise Kızılay Meydanı’nda onbinlerin savaşa ve tezkereye karşı protesto sedalarını canlı yayında ilettik. Maalesef önlenemeyen bu saldırı savaşının getirdiği yıkımın hesabının sorulması için toplanan Irak Dünya Mahkemesi’nin Darphane-i Âmire’deki son oturumlarını da üç gün boyunca gene canlı yayında naklettik.
Onu takip eden yıllarda bu en temel meseleye ilişkin yayınlarımızı hiç aksatmadık, ülkede ve dünyada, deyim yerindeyse “barış bayrağını” şu günlere kadar “elden düşürmedik.”
2001 yılında faaliyete geçen Açık Radyo web mekânının kuruluş manifestosunda da şu dileği dile getiriyorduk: “Sahip olmamız gereken en temel değerlerden özgürlük ve demokrasinin ‘yalnız kendi başlarına bir değer olmakla kalmayıp, muhtemelen varlığımızın sürdürülmesi için de zorunlu birer unsur’ olduğunu ispat etmek için düşünmek...” Açık Radyo internet mecrası, podcast’ları, seçme makale, çeviri ve yorumları, yayınların bir kısmının transkripsiyonları, dinleyici mektupları ve dikkatle seçilmiş görsel malzemeleri ile radyonun bu alandaki öncü çabalarının iyi bir “dijital aynası” olarak günümüze kadar geldi.
Noam Chomsky ile 2002 sonunda yaptığımız derinlemesine mülakatta, ünlü düşünür ve aktivist, özgürlükleri savunmak açısından Türkiye entelektüellerinin Batılılar için birçok açıdan esin kaynağı olması gerektiğini ve Batı kültüründe bunun bir örneği olmadığını dile getirecekti:
"Örnek olarak Türkiye'yi ele alalım. Türkiye birçok açıdan batılı entelektüeller için bir esin kaynağı olmalıdır. Entelektüel sınıfın hatırı sayılır bir kesiminin, yazarların, sanatçıların, gazetecilerin ve başkalarının yalnızca özgürlük ve ifade özgürlüğü için mesela sesini yükseltmekle kalmayıp aynı zamanda bu konularda fiilen bir şeyler yaptıkları tek ülke Türkiye'dir bildiğim kadarıyla. Yani sürekli tehdit ve tehlikeler altında yapıyorlar bunu. Yaşar Kemal gibi birine nerede rastlayabilirsiniz ki? Dünya çapında üne sahip bir yazar düşünce özgürlüğü için sesini yükseltmeyi ve bunun bedelini ödemeye, acısına katlanmaya hazır. Batı'da böyle birini bulabilir misiniz? Ya da İsmail Beşikçi mesela. Bu adam 15 - 20 yıl hapiste yatma cezasını göze aldı ve buna katlandı. Kendi devletinin yaptığı zalimliklere karşı gerçekliği dile getirmek adına. Böyle birini batıda görebilir misiniz? Üstelik böyle insanların kocaman bir listesi var. Yazarlar, çizerler, gazeteciler, milletvekilleri. Leyla Zana gibi. Bu insanlar düşünce ve ifade özgürlüğü hakkında konuşmakla kalmıyorlar sadece, devamlı olarak bir şeyler de yapıyorlar günden güne. Ve gerçek tehlikelerle yüz yüze geliyorlar. Batı kültüründe böyle bir şey yok. Bütün tarihinde olmadığı gibi batının, günümüzde hiç yok."
Bir diğer konu: Deprem. “Depremler ülkesi” Türkiye’de Açık Radyo’nun bir “deprem radyosu” şeklinde çok özel bir yayın faaliyeti gerçekleştirdiğini de burada söylemek gerekir herhalde. 17 Ağustos 1999’daki Gölcük depreminin ilk birkaç saatlik şaşkın salaklığını üzerimizden attıktan sonra ARDİM’i oluşturduk: Tüm formatı değiştirdik ve radyoyu tam iki ay boyunca kesintisiz bir “telsiz haberleşmesi”ne dönüştürüp “ihtiyaçlarla imkânları buluşturan bir köprü” olmaya çalıştık. Ana slogan: “Çatlakları Sıvama, Sıvatma!” idi. “Deprem Radyomuz” 12 uluslararası gazetede, BBC radyolarında ve TV kanallarında “haber” ve referans kaynağı oldu. Deprem ve afetlere hazırlık ve yardım konusundaki “Altın Saatler” programımız o günden beri 24 yıldır kesintisiz devam etmekte. 2023’ün 6 Şubat’ında Maraş merkezli büyük depremlerden sonra aylar boyunca, depremlere ilişkin günlük programlar gerçekleştirdik. Birçok programcımız yerlerini “Altın Saatler”e devretti; bir bölümü halen sürdürülmekte.
Son olarak: İklim krizi! Kelimenin her anlamıyla en can alıcı hikâye. Genç iklim aktivisti Greta Thunberg’in editörlüğünü yaptığı İklim Kitabı”nda dediği gibi: “Dünyanın en büyük hikâyesi; sesimizin ulaşabileceği her yerde, hatta daha da ötelerinde konuşulması şart olan hikâye.”
Neredeyse kuruluş yıllarımızdan başlayarak gittikçe ve hızla artan bir yoğunlukta hem söylemimizle hem eylemimizle bu hikâyeyi anlatmaya, kitlelerle paylaşmaya çalıştık. İklim zirvelerini Kopenhag’dan itibaren ısrarla takip ettik. New York’ta Manhattan adasını kaplayan 400 bin aktivistin dev dalgasında “surf” yaptık, “ben büyüyünce de yaşamak istiyorum” pankartı taşıyan küçük çocuğa mikrofon tuttuk. Elimizden hiç düşürmediğimiz pankartta: “İklimi Değil, Sistemi Değiştir!” yazıyordu.
2018 sonbaharında 15 yaşındaki Grevci Greta’nın “tarih değiştiren” okul grevini 2 gün sonra mikrofonlarımıza ve web sitemize taşıdık ve ondan sonra da daima takipte kaldık. 2 ay sonraki iklim zirvesinde Polonya’da yakaladığımız iklim aktivisti, Açık Radyo mikrofonuna şöyle dedi:
"Türkiye'deki gençlere mesajın nedir? Türkiye'de de çok sayıda genç iklim aktivisti var. Onlara ne mesaj göndermek isterdin diye soruyor Ümit Şahin.
Greta: Şu anda neler olduğunu anlamaya ihtiyacımız var. Bizden yaşlı kuşakları yarattıkları ve bizim de içinde yaşamamızı bekledikleri bu keşmekeşten sorumlu tutmamız gerekiyor. Ve sesimizin duyulur olmasını sağlamamız, değişim sağlamaya çalışmamız gerekiyor. Çünkü tehlikede olan geleceğimiz."
Ve işte evet. 28 yıl boyunca sayısız programda kuzey kutbundan güney kutbuna, tropikteki yağmur ormanlarından yüce karlı dağlarda eriyen buzullara, oradan en derin deniz diplerine, cehennemî yangınlarla kasıp kavrulan kadim ormanlardan kömür için hunharca kesilen Akbelen ağaçlarına uzanan destansı bir yayın yolculuğu bu. Greta gibi söylersek: “Bu hikâyeyi herkese anlatmanın ve hatta belki de onun sonunu değiştirmenin zamanı hepimiz için geldi artık.”
Yayınlarımızın ülkedeki genç iklim aktivistlerinin bazılarının yetişmesine önayak olduğunu da söyleyebiliriz pekâlâ. 11 yaşında iklim krizini Açık Radyo’dan duyan bir çocuk şimdi dünyadaki sayısız genç iklim aktivistiyle düzenli röportajlar yapıyor, iklim eylemlerinde başı çekiyor, siyasi yöneticileri harekete geçmedikleri için dava edenler arasında yer alıyor ve haftalık radyo programını “kendinize, sevdiklerinize, gezegenimize iyi bakın!” diye kapatıyor.
İlginç ve güzel bir “tarihî” rastlantı da şu: Yangınlar, seller ve kuraklıkla geçen azgın, dehşetengiz bir yazın ardından gezegen 4 nala felakete koşarken tam da bugün, yani 15 Eylül’de dünyanın tüm kıtalarında, binlerce şehirde, milyonlarca iklim aktivisti fosil yakıtlara son verilmesi ve iklim adaleti sağlanması için greve gidiyor.
Son Söz: İklim yıkımı, yıkıcı savaş ve çatışmalar, gittikçe büyüyen mülteci sorunu, en büyük “savunma silahımız” olan demokrasinin pek çok yerde darbeler alması, bunları alabildiğine saran riyakârlık, sahtekârlık, ahlaksızlık, habaset ve yalan furyası ile birlikte bir kâbusa dönüşmekte olan dünya ortamında Açık Radyo şaşmadan yoluna devam etme çabasında. Öyle iğrenç bir ortam olabiliyor ki bu, eskilerin “Edep Yahu!” sözünü tekrarlamadan edemiyor insan! Ama ânında toparlanıp kendimize dönüyor, ÖDEB yahu! Diyoruz: “Özgürlük, Demokrasi, Eşitlik, Barış!”gezegen
Bu ödüle layık görülmemiz müthiş bir kıvanç ve mutluluk kaynağı. Ödülü, bugüne kadar emeği geçen tüm programcılar ve ezici çoğunluğu benden en az bir kuşak küçük olan tüm değerli çalışma arkadaşlarım adına kabul ettiğimi söylemeliyim.
Hepinize sonsuz teşekkürler.
Hrant’ın eski ve yeni arkadaşlarına en içten sevgi, saygı ve selamlar.
İyi ki doğmuşsun Hrant!
Ömer Madra, 15 Eylül 2023
Dear all,
A crazy idea, my late son Cem Madra, came up with 30 years ago, around which we somehow managed to gather 92 people, has come to fruition as a community radio – Açık Radyo, and is recognized by the International Hrant Dink Award this year.
This is the 61st award our radio and programmers have received over the years both nationally and internationally, and without a doubt the most precious one. I cannot find the words to describe how proud and happy I am to receive this honour on behalf of the entire radio team.
For the past 29 years, with over 1400 programmers, 99% of whom ‘work’ on a voluntary basis, Açık Radyo has been striving to bring the most pressing issues of the world and the country to its listeners through its news and commentary: It has been seeking to hold subtle conversations on the most burning issues across the continents and generations.
Moreover, the radio has ventured into the mission of presenting people from all walks of life virtually all genres of music, sung in almost in all languages (even the ones that are now extinct), and played with all types of known musical instruments, as well as the sounds, chatter and rattle of the living beings of the planet (wolves, birds, whales, fishes…).
Through all these sounds, tunes, thoughts, comments, poems, ballads, and folk songs, as an institution we make efforts to pass on must-be-told stories to our listeners, inform them to the extent possible, inspire them, and make them part of a collective that strives to make the world a better place.
We can indeed call this a “commons”. Just like forests, parks, gardens, libraries…(By the way, talking about libraries, on top of the already published 27 books derived from a thousand programmes our radio hosted on culture-music-literature-arts-anthropology-urbanism and similar topics, tomorrow will come out a new book, compiling the content of the cinema programmes hosted by our late programmer, film critic Cüneyt Cebenoyan. With this new book, we will further enrich the Açık Radyo library. Just wanted to break the news for you on this occasion).
In the manifesto of our radio published in the summer of 1995, we have declared that “It is imperative to undertake dignified action”. The manifesto goes on as follows: “We do promise that we shall not formulate any solutions. In the best possible scenario, all we can do is try our best to find temporary remedies to the ‘incuriosity’ syndrome prevalent around the globe. It is not our desire to give you something; to the contrary, we wish to receive from you as much as possible. For, this is our collective project”.
Yes, since then, our Radio, has diligently strived to uphold the principle of independent broadcasting, and ensuring sustainability mainly thanks to its listeners’ individual support and sponsorship. To this end, 20 years ago we launched the Listener-Support Project. In the early days of this project, we hosted our dearest friend and programmer Hrant on the radio. Let’s recall how he described the radio in his own words:
“What does Açık Radyo mean to me? I will give it a try to summarise in one sentence: It is the one and only shelter, the sole line of defence in Turkey which could preserve its integrity, aestheticize itself, and intentionally concentrate itself in a certain nook,
against the backdrop of a decadent intellectual landscape of the country. This is how I think of it. Right from its inception, through its landmark programmes, the countries and the masses it has reached out and embraced, its guests, its music and its culture, it stands for extraordinary rather than ordinary, yet at the same time normality. As far as I am concerned, it is the only venue where things are done in the way they should be done.”
(Let me also add that in an effort to honour the legacy of our dearest Hrant, and the Agos newspaper we inherited from him, in 2012 Açık Radyo opened a nook window for “Radyo Agos”, which continues to offer a fresh breeze for the past 12 years.)
Our overarching goal is to offer a humble contribution to the creation, preservation, and thriving of a free, democratic, egalitarian, and peaceful society.
Let’s take peace for example. Right from the very first day the radio went on air, we live broadcasted the “Sarajevo Diaries for months, featuring the true [insider] stories of civilians in Bosnia Herzegovina which was under relentless fire of snipers in those days. We took early stance against the 2003 invasion of Iraq by the Western countries led by the US, 17 months before the actual invasion. On 15 February 2003, during one of the largest anti-war protests of the history, our late friend, poet and activist Roni Margulies, live reported from London. And on 1 March [2003], we aired live the protesting sounds of tens of thousands of demonstrators who gathered in Kızılay Square [in Ankara] against the war and the parliamentary motion the deployment of US troops on Turkish soil for the invasion of Iraq. Regrettably, this war of aggression could not be prevented; in an effort to bring to account those responsible for the devastating war, a World Tribunal on Iraq (WTI) was convened. We live broadcasted the historical Final Session of the tribunal held in Darphane-i Amire [the Imperial Mint in Istanbul] for three consecutive days.
In the ensuing years, we have spared no effort to continue broadcasting on this most vital issue. We have never let the “flag for peace” to “go of our hands” so to speak, neither in Turkey nor in the world.
In 2001, we launched the internet portal for Açık Radyo, and published a founding manifesto for this online domain, where we expressed our urge as follows: “to contemplate and prove that freedom and democracy – the most fundamental values we must cherish – should not be merely seen as values, yet as vital elements for the continuation of our existence…” Featuring numerous podcasts, select articles and op-eds, translated pieces and commentaries, transcriptions of some of our broadcasts, letters from our listeners, carefully selected visuals, today, the Açık Radyo online portal has become a proper “digital showcase” reflecting the pioneering efforts of our radio in the digital domain.
In late 2002, we did an in-depth interview with the renowned thinker and activist Noam Chomsky, where he noted how intellectuals of Turkey should serve as a source of inspiration for the West, in many aspects particularly in defending freedoms, given the absence of such practices in the Western culture:
In many ways, Turkey ought to be an inspiration for Western intellectuals. It's the only country I know where there's or that I can think of historically, in fact, where a substantial part of the class of intellectuals, writers, artists, journalists and others not only speak up for freedom of expression, say, but actually do something about it. And, they face constant threats and dangers. Where do you find somebody like Yashar Kemal, for example, a world renowned writer who's willing to speak up for freedom of speech and suffer for it? Can you find anyone like that in the West? Or take Ismail Besikci. I mean, here's a man who faced and endured 15-20 years in jail for telling the truth about atrocities that his own state was carrying out. Can you think of anyone in the West? And there's a whole list of them. A long list of writers, artists, journalists, people like parliamentarians, people like Leyla Zana and so on, who are not just talking about freedom of speech, but are constantly doing something about it, you know, day after day and facing real dangers. There's nothing like that in Western culture, for that matter, or in its whole history. Certainly not now.
Let’s turn to another issue: Earthquake. We need to acknowledge the fact in “a country of earthquakes”, Açık Radyo has undertaken special broadcasting mission on the topic, almost serving as “an earthquake radio station”. In the aftermath of the Gölcük earthquake on 17 August 1999, as we overcame our initial shock of few hours, we quickly formed the Earthquake Communication Centre (ARDIM): We entirely changed our format, and for an uninterrupted period of two months, we functioned as “radio communication”, trying to act as a “bridge between needs and means”. Our main motto was: “No plastering of cracks!”. Our “Earthquake Radio” was “covered” by 12 international newspapers, BBC radio stations and TV channels, and became a major reference point. Our radio programme “Golden Hours”, dedicated to earthquake and disaster preparedness and relief, has been constantly on air for the past 24 years. As we were hit by major earthquakes with epicentre in Maraş on 6 February 2023, we have hosted daily programmes on the earthquake for several months. Most of our programmers have handed over their slots to “Golden Hours”. Some programmers still continue this practice today.
Last but not least, the climate crisis! By all means, the most pressing issue of all times. As The Climate Book, edited by the young climate activist Greta Thunberg, puts it: “These crises are the biggest story in the world, and they must be spoken as far and wide as our voices can carry, and much further still.”
Since its inception, Açık Radyo has strived to tell this story, both through words and actions - in an exponential manner - and share it with the masses. We persistently followed and covered all climate summits held, starting from the Copenhagen summit. We did “surfing” on the great waves formed by swarming 400 thousand activists who gathered in New York’s Manhattan island [for the People’s Climate March]. There, we handed our microphone to a small kid holding the banner “I want to live when I grow up too!”. We have never stopped holding our own banner: “Change the system, not the climate!”.
In autumn 2018, when the 15-year-old climate striker Greta started her “trailblazing” school strike, two days later we handed our microphone over to her, covered her strike action on our website, and kept watching her ever since. Two months later, when we met her in person during the climate summit in Poland, the climate activist gave the following statement to Açık Radyo:
And last but not least, what is your message to the young people in Turkey? Because in Turkey there is a lot of young climate activists. And what would be your main message to them?
That you need to understand what is happening right now. We need to hold the older generations accountable for this mess they created and expect us to live with. And we need to make our voices heard and try to change, because our future is our plight.
Thank you very much. Thank you.
So, here we are [now]. For the past 28 years, we have been on an epic broadcasting journey spanning from the North Pole to the South Pole, from tropical rainforests to melting glaciers on snow-capped mountain peaks and right from there to the bottom of the deepest seas, from ancient forests ravaged by infernal wildfires to the beloved trees in Akbelen brutally chopped for the sake of extracting coal. If we are to put it in Greta’s words, “It's [high] time for all of us to tell this story and maybe even change its ending."
It is fair to say that our broadcasts have contributed to the making of some of the young climate activists in our country. A person who heard about the climate crisis for the first time on Açık Radyo at the age of 11, today makes regular interviews with numerous young climate activists across the world, joins climate protests at the forefront, sues politicians for their failure to take action, and closes their weekly radio programme with the following words, “take good care of yourselves, your loved ones, and our planet!”.
Here is another interesting and “historic” coincidence: In the aftermath of a fierce and terrifying summer full of wildfires, floods, and drought, at a time when our planet runs at full speed towards disasters of all sorts, as of today, on September 15th, millions of climate activists from thousands of cities around the globe are going on strike, demanding climate justice and putting an end to use of fossil fuels.
My last words. Climate carnage, devastating wars and conflicts, ever growing refugee crisis, our biggest “weapon of self-defence” democracy taking major blows in many places, all accompanied by a wave of hypocrisy, fraudulency, immorality, malignancy and lies, have turned our world into a nightmare. Against such a backdrop, Açık Radyo makes efforts to stay its course without any deviation. We come across with such disgusting things around us, one cannot help but cite our elders’ sigh “Some Decency Please!” [“EDEP Yahu!”]. But then we quickly gather ourselves and say ÖDEB instead, which [in Turkish] stands for: “Freedom, Democracy, Equality, Peace!”
We take great pride in being recognized with this award. I accept the award on behalf of all programmers that dedicated efforts throughout the years as well as all my fellow colleagues, a great majority of whom is - at least one generation - younger than me.
Thanks a million, to all of you.
My heartfelt love, respect, and sincere regards to all former and new friends of Hrant.
Happy birthday Hrant!
Ömer Madra, 15 September 2023
